Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περὶ Προσευχῆς E΄.

Εἶναι ἀδύνατο νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν πραγματικὴ ἀξία τῆς προσευχῆς, ἂν δὲν ἐπιμένουμε σ᾽ αὐτὴν μετὰ κόπου καὶ ὑπομονῆς, μέχρις ὅτου ἀνατείλουν μέσα μας οἱ γλυκύτατοι καρποί της.

* * *

Ὅταν προσεύχεσαι, νὰ αἰσθάνεσαι μέσα στὴν καρδία σου τὴ βεβαιότητα ὅτι θὰ λάβης παρὰ Θεοῦ τὸ ζητούμενο.

Καὶ τὸ κύριο ζητούμενο στὴν προσευχή μας, πρέπει νὰ εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἡ ἐν Χριστῷ, ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωή! Τότε, ὅλα τὰ ἄλλα θὰ μᾶς προστεθοῦν καθὼς μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος (Ματθ. στ΄, 33)!

* * *

Ἐνῶ προσευχώμαστε, νὰ προσπαθοῦμε νὰ συνειδητοποιοῦμε τὸ νόημα τῶν λέξεων καὶ φράσεων, αὐτῶν τὰ ὁποῖα λέμε στὴν προσευχή μας. Ὄχι νὰ βαττολογοῦμε, χωρὶς νὰ νοιώθουμε τί λέμε, καὶ ὁ νοῦς μας νὰ πετᾶ ἀλλοῦ.

* * *

Προσευχὴ χωρὶς Ταπείνωσι, Αὐτομεμψία καὶ Μετάνοια, μένει ἄπρακτη, ἄκαρπη καὶ ἀνενέργητη.

* * *