Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περὶ Προσευχῆς Θ΄.

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνεται ἀληθινὴ προσευχή, ποὺ νὰ εἶναι δηλαδὴ ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸν Κύριο, ἐὰν, ἀφ᾽ ἑνὸς μέν, ὁ προσευχόμενος εἶναι κυριευμένος ἀπὸ σαρκικὰ πάθη καὶ ἡδονὲς καὶ ἐὰν, ἀφ᾽ ἑτέρου, ἔχη μέσα του μίσος καὶ μνησικακία ἐναντίον ὁποιουδήποτε συνανθρώπου του.

* * *

Ἡ ἀληθινὴ προσευχὴ δὲν ἐξαντλεῖται μόνο στὸ νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἀληθινὴ προσευχὴ εἶναι ἀπαραιτήτως καὶ τὸ νὰ Τὸν εὐγνωμονοῦμε, καὶ νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε, καὶ νὰ Τὸν δοξολογοῦμε!

* * *

Ἀφοῦ συνεχῶς ἁμαρτάνουμε, γι’ αὐτὸ καὶ συνεχῶς ὀφείλουμε νὰ μετανοοῦμε καὶ νὰ προσευχώμαστε!

* * *

Ψυχρὴ προσευχὴ σημαίνει ὁπωσδήποτε ὅτι ὑπάρχει μέσα μας πολὺς ἐγωϊσμὸς καὶ ὑπερηφάνεια.

* * *

Στὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες, στοὺς πειρασμοὺς καὶ τοὺς κινδύνους, τί σπουδαιότερο μπορεῖ νὰ ὑπάρξη ἀπὸ τὴν ταπεινὴ προσευχή;

* * *