Ἡ Μία ΕΚΚΛΗΣΙΑ Εἶναι δυνατὸν ὁ «παπισμὸς» νὰ εἶναι Ἐκκλησία; ΣΤ΄.

Ἑπομένως, ὁ «παπισμός», εὑρισκόμενος εἰς τὸν ἀπολύτως καὶ ἐκ διαμέτρου ἀντίποδα τῆς ἐννοίας τῆς ΜίαςἘκκλησίας, κατ᾽ οὐδένα τρόπον δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συνιστᾷ ὁ ἴδιος ἐκκλησία, ἀλλὰ συνιστᾷ Ἀντιεκκλησία, κατὰ τὸ ἀντίστοιχο “διαμετρικῶς ἀντιθετικὸ σχῆμα”: “Χριστὸς-Ἀντίχριστος”! Τοὐτέστιν, ἂς μᾶς ἐπιτραπῇ νὰ τὸ εἰποῦμεν ξεκάθαρα! Ὁ “παπισμὸς” συνιστᾷ “Ἀντι-εκκλησίαν”, ὑπὸ ἀμφοτέρας τὰς ἐννοίας: Ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν ὡς πολεμῶσα τὴν ὄντως Ἐκκλησίαν, δηλαδὴ τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ ὡς οὖσα “πιθηκισμός”, ἀνίερος μιμητισμὸς, κακέκτυπος καὶ νόθα ἐκδοχή, αὐτοῦ ποὺ εἶναι ἡ ὄντως Ἐκκλησία, δηλαδὴ ἡ Ὀρθοδοξία!

Δὲν ὑπάρχει ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, πού, ἀναφερόμενος στὸν “παπισμὸ”, νὰ μὴν τὸν κατωνόμασεν ὡς αἵρεσι! Ὑπάρχει εὐρυτάτη συμφωνία εἰς τὰ ἔργα τῶν ἁγίων Πατέρων (consensus Patrum) τῆς Ἐκκλησίας! Ἀπὸ τὸν Μέγα Φώτιον, τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶ, τὸν ἅγιον Μᾶρκον Ἐφέσου, τὸν Εὐγενικόν, ἕως τὸν ἅγιον Κοσμᾶν τὸν Αἰτωλόν, τὸν ἅγιον Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτη, τὸν ἅγιον Νεκτάριον τὸν Πενταπόλεως κ.ἂ, ἀλλὰ καὶ σύσσωμος ἡ πανστρατιὰ τῶν ἁγίων Γερόντων τοῦ 20ου αἰῶνος, μὲ προεξάρχοντας πνευματικοὺς οὐρανομήκεις στύλους, τοὺς ἁγίους Παΐσιον Ἁγιορείτην, Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην, Ἰάκωβον τὸν ἐπικαλούμενον “Μὲ συγχωρεῖτε” (Τσαλίκην), Γαβριὴλ Διονυσιάτην, Φιλόθεον Ζερβάκον, Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον, κ.λπ. καταδικάζουν ἀναφανδόν, ἀπεριφράστως καὶ ἀδιαμφισβητήτως τοὺς παπικοὺς ὡς αἱρετικούς!

Πηγή: Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Μάιος 2020, Ἀρ. Τεύχους 142-149, σσ. 1035-1040.

(συνεχίζεται)