ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. I΄.

Κείμενο ὑπὸ τοῦ Χριστοδούλου Β. Βασιλειάδη

Δρ. Θεολογίας καὶ Δρ. Μουσικολογίας.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

• Νεονικολαϊτισμὸ ἀποτελοῦν ὅλα τὰ ἐκκολαπτόμενα καὶ λεγόμενα «σύμφωνα συμβιώσεως», τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα πρὸς τοὺς νόμους καὶ τὴν ὁμόφωνη διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφὴς καὶ ὅλων τῶν ἁγίων. Ἂς μὴν ἀναζητοῦμε στὴ συνέχεια ἄλλες αἰτίες γιὰ τὰ ἐπακολουθοῦντα ἐπερχόμενα ποικίλα δεινὰ τῶν τέτοιων παραβάσεων.

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἄποψη ὅτι τάχα δὲν ἀποτελεῖ θανάσιμο ἁμάρτημα ἡ σύναψη πολλαπλῶν, ἐναλλασσομένων, παράλληλων, καὶ ποικίλων ἄλλων «σχέσεων» καὶ «δεσμῶν».

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι οἱ πάσης φύσεως ἢ καὶ παραφύσεως προγαμιαῖες ἢ καὶ ἐξωγαμιαῖες σχέσεις καὶ δεσμοί.

• Νεονικολαϊτισμὸ ἀποτελοῦν τὰ αἰσχρὰ θεάματα, ποὺ ἔγιναν πλέον καθεστώς, ὑποβοηθούσης καὶ τῆς κακῆς χρήσεως, τῆς καταχρήσεως καὶ παραχρήσεως τῆς τεχνολογίας, ἡ ὁποία ἐξελίσσεται ραγδαία, συμπαρασύρουσα (μαζὶ μὲ τὰ ὅποια καὶ ὅσα καλὰ ἀσφαλῶς ἔχει), σὲ κατρακυλίσματα πρὸς ἀπώλεια καὶ καταστροφή. Ὅλα αὐτὰ ἀπεργάζονται βαθμιαία τὴν κατασκευὴ πνευματικῆς φύσεως “ὑδρογονοβόμβας”, ἑτοίμης νὰ ἐκραγῇ στὰ θεμέλια τῆς Κοινωνίας.

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 968-981.

(συνεχίζεται)