ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ (1730-1777) Α΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου) 

        Γεννήθηκε στὴ Πελοπόννησο, σὲ κάποιο χωριὸ κοντὰ στὸ Μυστρᾶ (γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀναφέρεται πολλὲς φορὲς Πέτρος ὁ Λακεδαίμονας), τὸ 1730 μ.Χ., πέθανε δὲ πολὺ νέος τὸ 1777 μ.Χ. ἀπὸ ἐπιδημία λοιμοῦ.

        Σπούδασε μουσικὴ στὴ Σμύρνη, κοντὰ σὲ ἕνα ἱερομόναχο, μετὰ δὲ κοντὰ στὸν Πρωτοψάλτη τῆς Μεγάλης ᾿Εκκλησίας ᾿Ιωάννη τὸν Τραπεζούντιο, μὲ τὸν ὁποῖο καὶ συνέψαλλε ὡς δομέστιχος (βοηθός). Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Τραπεζούντιου διωρίστηκε Λαμπαδάριος (ἀριστερὸς ψάλτης). Δὲν πρόλαβε νὰ γίνῃ πρωτοψάλτης, διότι ἀπέθανε στὴν ἀκμὴ τῆς ἡλικίας του.

        Ὁ Πέτρος Πελοποννήσιος ὑπῆρξε μεγάλος μουσικὸς τοῦ 18ου αἰώνα, ἀποτελεῖ δὲ ἰδιαίτερη ἐποχὴ τῆς Βυζαντινῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Μουσικῆς.

        Θεωρεῖται μετὰ τὸ Δαμασκηνὸ καὶ τὸ Κουκουζέλη καὶ τὸν ᾿Ιωάννη Κλαδᾶ ὡς ἡ 4η πηγὴ τῆς Μουσικῆς.

(συνεχίζεται)