ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΕΘΟΔΟΥ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΣ, ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

        Σημαντικὸ σταθμὸ στὴν ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἀποτελοῦν οἱ τρεῖς δάσκαλοι, Γρηγόριος ὁ Πρωτοψάλτης, Χουρμούζιος ὁ Χαρτοφύλακας καὶ Χρύσανθος ὁ Μητροπολίτης Προύσης.

        Καὶ οἱ τρεῖς, ἀφοῦ συνεργάσθηκαν, ἔλυσαν τὸ πρόβλημα τῆς γραφῆς τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Εἰσήγαγαν τοὺς νέους μονοσύλλαβους φθόγγους, ποὺ ἔχομεν σήμερα (Πα - Βου - Γα - Δι - Κε - Ζω - Νη), ἀντὶ τῶν παλαιῶν πολυσύλλαβων (᾿Ανανές, Νεανές, Νανά, ῞Αγια κλπ.).

        Ἁπλοποίησαν καὶ συστηματοποίησαν καὶ ἀνέλυσαν τὴν ἀγγιστροειδῆ καὶ συνεπτυγμένη γραφὴ τοῦ Δαμασκηνοῦ, Κουκουζέλους, Πέτρου Πελοποννησίου καὶ τῶν ὑπολοίπων, καθώρισαν τοὺς νέους χαρακτῆρες τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, μέσῳ τῶν ὁποίων κάθε σημεῖο ὑποδηλώνει ἕνα μόνον φθόγγο, καὶ ὄχι πολλούς, ὅπως συνέβαινε μὲ τὶς μέχρι τότε στενογραφικὲς μεθόδους.

        Ἡ νέα αὐτὴ μουσικὴ ἀλλαγὴ συντελέσθηκε τὸ ἔτος 1814 μ.Χ., ἡ δὲ νέα μέθοδος ὠνομάστηκε ἀ ν α λ υ τ ι κ ή.

        Συστήθηκε τότε Πατριαρχικὴ Σχολή, στὴν ὁποία δίδαξαν τὸ μὲν Πρακτικὸ μέρος οἱ Γρηγόριος καὶ Χουρμούζιος, τὸ δὲ Θεωρητικὸ ὁ Χρύσανθος.

(συνεχίζεται)