ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. IΒ΄.

Κείμενο ὑπὸ τοῦ Χριστοδούλου Β. Βασιλειάδη

Δρ. Θεολογίας καὶ Δρ. Μουσικολογίας.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ σήμερα ἐπιδιωκόμενη διδασκαλία, ἀκόμα καὶ πρὸς ἀθῶα παιδιά, λεπτομερειῶν τῆς γενετήσιας πράξης, παραβλεπομένης βάναυσα τῆς συνολικῆς θεώρησης τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς ἑνιαίας ψυχοπνευματικοσωματικῆς ἀδιαχώριστης ἑνότητας.

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ παρατηρούμενη στὶς μέρες μας πρόσδοση «συμμαρτυριῶν ἱερωσύνης» σὲ πρόσωπα ἀκατάλληλα καὶ μάλιστα ἔχοντα σὲ βάρος τους σοβαρὰ, ἀδιαμφισβήτητα καὶ συχνάκις πανθομολογούμενα ὁλοφάνερα καὶ ἀμετάκλητα (σύμφωνα μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας) κωλύματα ἱερωσύνης, ἁπτόμενα καὶ σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ θεόπνευστοι Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι ἀδιαμφισβητήτως  ἀντίθετοι.

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἀπολυτοποίηση, μέχρι καὶ «θεοποίηση» τῆς γενετήσιας λειτουργίας καὶ ὅλων τῶν συναφῶν μὲ αυτὴ παραμέτρων, παραβλέποντας τὸ σύνολο τῆς ψυχοσωματικοπνευματικῆς Δημιουργίας τοῦ ἑνιαίου ἀνθρωπίνου προσώπου.

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 968-981.

(συνεχίζεται)