ΟΔΥΝΗΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ ΤΟΥ 1974. Δ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Η προδοσία του πραξικοπήματος, που έφερε την εισβολή μας οδήγησε στα τραγικά συνακόλουθα, που για 49 χρόνια συνθέτουν το δράμα μας:  αγνοούμενοι, νεκροί, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι. Έτσι η 15ηΙουλίου 1974 αποτελεί την πιο αποφράδα μέρα στην Ιστορία του κυπριακού ελληνισμού. Γιατί Έλληνες υπήρξαν συνεργοί σε δόλια σχέδια σε βάρος της Κύπρου και άνοιξαν τις πόρτες για τη βάρβαρη τουρκική εισβολή και κατοχή μεγάλου μέρους της πατρίδας μας.

 

Δεν αντιμετωπίζουμε σήμερα ένα κατακτητή, που εισέβαλε στην Κύπρο για να τη χρησιμοποιήσει ως βάση. Απέναντι μας, μέσα στα χωριά και στις πόλεις μας, έχουμε εχθρό, που επιδιώκει ν’ αλλάξει το δημογραφικό χαρακτήρα της πατρίδας μας και αν μπορέσει να διχοτομήσει οριστικά το νησί μας.

 

Όλα αυτά τα χρόνια οι υποχωρήσεις μας υπήρξαν μονομερείς. Στις επανειλημμένες αυθαίρετες ενέργειες της Τουρκίας με σκοπό να εμπεδώσει την πολιτική της διχοτόμησης θεωρήθηκε ως αδυναμία η διάθεσή μας για έντιμο συμβιβασμό. Στην καλή μας θέληση αντιτάχθηκε η κακοπιστία, στην υποχωρητικότητά μας η απληστία και η αλαζονική ακαμψία της ισχύος των όπλων.

(συνεχίζεται)