Ἁπλοποίησε τὴ μουσικὴ γραφή ποὺ ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ αὐτό, ἀφοῦ προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν τέλεια ἑρμηνεία της.
Μετέφερε στὴ νέα παρασημαντικὴ ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ ᾄσματα, τὰ ὁποῖα ἔχουμε μέχρι σήμερα.
Θαυμαζόταν γιὰ τὴ μουσική του δεινότητα καὶ ἰδιοφυΐα, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἡμετέρους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ξένους.
Ἡ ἱκανότητά του στὸ νὰ γράφῃ τὰ ᾄσματα, ποὺ ἄκουε, ἦτο καταπληκτική. Οἱ Τοῦρκοι τὸν εἶχον ὀνομάσει διὰ τοῦτο Χ ι ρ σ ὶ ζ - Π έ τ ρ ο ν (Κλεφτοπέτρο).
᾿Ανέδειξε πολλοὺς μαθητὲς, διδάσκοντας, καὶ κατ᾿ ἰδία, καὶ στὴν Πατριαρχικὴ Σχολή.
Μελοποίησε πάντοτε στὴ βάση τῶν γραμμῶν τῆς παραδόσεως καὶ συνέγραψε διάφορα ἔργα, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦμεν καὶ σήμερα, ὡς ᾿Αναστασιματάριο (᾿Ακολουθία Ἑσπερινοῦ καὶ ῎Ορθρου), Εἱρμολόγιο Καταβασιῶν, δοξολογίες, Χερουβικά, Κοινωνικά, τὸ περιώνυμο τροπάριον τῆς Κασσιανῆς «Κύριε ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις...».
Στὶς συνθέσεις του ἐπικρατεῖ τὸ σεμνὸ ὕφος, βρίσκονται δὲ σ᾿ αὐτὲς γραμμὲς ἀφαντάστου κάλλους.
Διετήρησε
πολὺ στενοὺς δεσμοὺς μὲ τὰ Σουλτανικὰ ἀνάκτορα καὶ τοὺς Τούρκους ᾿Εκκλησιαστικοὺς
μουσικούς. Διὰ τοῦτο κατὰ τὸν θάνατό του τιμήθηκε, ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ
καὶ ἀπὸ Τούρκους. Δερβίσαι, μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Πατριάρχη, ἔψαλλαν κοντὰ στὸν τάφο
του, μέσα στὸν τοῦ ὁποῖο τοποθέτησαν πλαγίαυλο στὶς ἀγκάλες τοῦ νεκροῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου