Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων» Γ΄.

Ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Ἰάκωβος (Τσαλίκης) ἐγεννήθη ἐν ἔτει 1920 εἰς τὸ χωρίον Λιβίσιον κατέναντι τῆς νήσου Ῥόδου εἰς Μικρὰν Ἀσίαν. Κατὰ τὴν μικρασιατικὴν καταστροφὴν ἐκριζωθεὶς καὶ οὗτος βιαίως ὑπὸ τῶν Τούρκων ἐκ τῆς πατρίδος του, κατέληξεν ἐν ἔτει 1925 εἰς τὸ χωρίον Φαράκλα τῆς Εὐβοίας. Ἐκεῖ, ἐργασθεὶς σκληρῶς πρὸς βιοπορισμόν, καὶ ἀκολούθως τὴν στρατιωτικήν του θητείαν ἐκπληρώσας ἐπιμελῶς, εἰσῆλθεν ἐν συνεχείᾳ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ὁσίου Δαυῒδ τοῦ Γέροντος, ἐν Εὐβοίᾳ. Γενόμενος μοναχὸς διῆλθεν βίον ἁγιότατον, ἀδιαλείπτως γρηγορῶν ἐν Κυρίῳ καὶ προσευχόμενος. Προσέλαβεν πλούσια τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπιτελῶν ἐνθέως πλεῖστα ὅσα θαυμάσια. Ἐν ἔτει 1991 μετέστη πρὸς τὸν ποθούμενόν του Χριστόν, τῇ 21ῃ Νοεμβρίου, ἡμέραν ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἁγία αὐτοῦ Μνήμη ἑορτάζεται

τῇ 22ᾳ τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου

Εἰκὼν “φορητή”, ὑπὸ τοῦ ἁγιογράφου Γεωργίου Τσιάμη, ἐπὶ τοῦ εἰκονοστασίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ «Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν Εὐβοίᾳ διαλαμψάντων, Δαυΐδ Γέροντος καὶ Ἰακώβου τοῦ “Μὲ συγχωρεῖτε” (Τσαλίκη)», ἀνεγερθέντος ἐντὸς τοῦ στρατοπέδου τῆς 35 Μ.Κ. παρὰ τῷ Σταυροβουνίῳ,

ἐν σωτηρίῳ ἔτει 2019

Εἰς τὰς ἡμέρας μας κορυφοῦται τὸ κακὸ μέσα εἰς τὸν κόσμον, ὥστε νὰ προσβάλλεται ὁ πνευματικὸς καὶ σωτήριος τρόπος ζωῆς, ποὺ μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐφήρμοσαν λόγῳ τε καὶ ἔργῳ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ προβάλλεται πλέον ἡ ἁμαρτία, πὼς εἶναι τάχα… ὁ «φυσιολογικὸς τρόπος ὑπάρξεως καὶ ζωῆς»!

Τὸ ἀφύσικον καὶ παραφύσιν, προβάλλεται –ἀλίμονον!!!– ὡς δῆθεν φυσιολογικόν!

Ἡ Ἁγιότης (πίστις, θεοσέβεια, ταπείνωσις, τιμιότης, ἁγνότης, αὐταπάρνησις, ἀφιλοχρηματία, σωφροσύνη, ἐλεημοσύνη, μετάνοια, λιτότης, καὶ μάλιστα ἡ ἀληθινὴ Ἀγάπη, ὅπως τὴν ἐδίδαξε λόγῳ τε καὶ ἔργῳ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ὄχι μὲ τὶς δυστυχῶς διαστρεβλωμένες καὶ παραποιημένες ῾῾ἐκδοχές᾽᾽ της), παρουσιάζεται πλέον, ὡς… παρωχημένη, ἀχρείαστη ἢ καὶ ἄχρηστη!

Δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ ἐπικίνδυνος πορεία καὶ ἐφάμαρτος ῾῾μοντέρνα᾽᾽ νοοτροπία, ἐμφανίζεται ἐμφαντικῶς, ἀκόμη καὶ μεταξὺ ἡμῶν τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν!

Ὅταν ὅμως ἡ ἁμαρτία ἀμνηστεύεται, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδύνατον νὰ ὁδηγήσῃ πλέον εἰς τὴν σωτήριον Μετάνοιαν! Ἀλλ᾽ ὅμως, ὅπου δὲν ὑπάρχει ἡ σωτήριος Μετάνοια, ἐκεῖ ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχει οὔτε ἡ λυτρωτικὴ ἐξαγόρευσίς της, οὔτε ἡ ἐν τῷ Μυστηρίῳ ἐξομολόγησίς της. Ἤ, καὶ ἂν ἐμφανίζεται, αὐτὴ εἶναι συχνάκις μόνον τυπική, ῾῾διὰ τῶν χειλέων μόνον᾽᾽, ἐξωτερική. Δὲν εἶναι πάντοτε καθαρὰ καὶ εἰλικρινής. Δὲν ἐνεργεῖται μὲ τὴν δέουσαν συντριβὴν καρδίας καὶ μὲ πραγματικὴν διάθεσιν διορθώσεως καὶ ἀλλαγῆς τρόπου σκέψεως καὶ ζωῆς! Δὲν ἐπιτελεῖται ἡ ἀναγεννημένη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι περαιτέρω πορεία τῆς ζωῆς τοῦ μετανοοῦντος!

Ὁ ἁγιασμένος σταυρικὸς τρόπος ζωῆς καὶ ὑπάρξεως, καταπολεμεῖται καὶ χλευάζεται καὶ ἀντικαθίσταται ὁλοὲν καὶ περισσοτέρως ἀπὸ τὸν καταστροφικὸν ἀντισταυρικὸν τρόπον ζωῆς, δηλαδὴ τὴν ἐπάρατον ἐκκοσμίκευσιν!

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 937-967.

(συνεχίζεται)