ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Δ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Γ ε ώ ρ γ ι ο ς  ὁ  Κ ρ ὴ ς (+1816 μ.Χ.), περιώνυμος μουσικὸς καὶ συνθέτης, ὁ ὁποῖος ἐπεχείρησε νὰ ἁπλοποιήσῃ τὴ γραφὴ τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου.

        Π έ τ ρ ο ς  ὁ  Μ π ε ρ ε κ έ τ η ς (1750) ὁ πατέρας τῶν Καλοφωνικῶν εἱρμῶν, ὁ ὁποῖος σπούδασε στὴ Κωνσταντινούπολη καὶ ῞Αγιο ῎Ορος. ᾿Ονομάστηκε Μπερεκέτης, διότι ἔγραψε πάρα πολλοὺς (μπερεκὲτ Τουρκιστὶ) εἱρμοὺς καλοφωνικούς, οἱ ὁποῖοι ὠνομάστηκαν ἔτσι ἀπὸ τὴ γλυκύτητά τους.

        ᾿Ι ω ά ν ν η ς  ὁ  Τ ρ α π ε ζ ο ύ ν τ ι ο ς, ὁ ὁποῖος ἤκμασε γύρω στὰ μέσα τοῦ 18ου αἰώνα, ἄριστος μουσικός, ὁ ὁποῖος προέτρεπε τοὺς σύγχρονούς του μουσικούς, νὰ βροῦν σύστημα γραφῆς ἁπλούστερο καὶ μεθοδικώτερο.

        ᾿Εξέχουσα ὅμως θέση μεταξὺ αὐτῶν κατέχει ὁ Πέτρος ὁ Πελοποννήσιος.

(συνεχίζεται)