ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Γ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

᾿Απὸ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμερα

ΟΙ  ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟΙ  ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ  ΤΟ  ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

        Κατὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453 μ.Χ.) πρωτοψάλτης τῆς Ἁγίας Σοφίας ἦταν ὁ Γ ρ η γ ό ρ ι ο ς   Μ π ο ύ ν η ς  ὁ Ἀ λ ι ά τ η ς,  ἔξοχος μουσικός, Λαμπαδάριος δὲ (δηλ. ἀριστερὸς ψάλτης) ὁ Μανουὴλ Χρυσάφης ὁ Παλαιός, διακεκριμένος μελοποιός. 

        Μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς ἄξιοι μνείας μελῳδοὶ εἶναι οἱ:

        Μ α ν ο υ ὴ λ  Χ ρ υ σ ά φ η ς  ὁ  ν έ ο ς (1660), ὁ ὁποῖος προαναφέρθηκε στοὺς θεωρητικούς.

        Γ ε ώ ρ γ ι ο ς  ῾Ρ α ι δ ε σ τ η ν ὸ ς (17ον αἰῶνα), ἄριστος μουσουργός.

        Δ α ν ι ὴ λ  ὁ  ἀ π ὸ  Τ υ ρ ν ά β ο υ (1789), ὁ ὁποῖος γνώριζε καλὰ καὶ τὴν κοσμικὴ μουσική.

        ᾿Ι ά κ ω β ο ς   ὁ  Π ρ ω τ ο ψ ά λ τ η ς (1740), πεπαιδευμένος καὶ λόγιος μουσικὸς καὶ ὑμνογράφος, γραμματέας τῶν Πατριαρχείων, ὁ ὁποῖος δίδαξε τὴν μουσικὴ στὴν Πατριαρχικὴ Σχολή. Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἔργων τοῦ ᾿Ιακώβου περίφημα εἶναι τὸ Δοξαστάριο, τὰ ᾿Ιδιόμελα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὰ ἀργὰ Κεκραγάρια, τὸ «῎Ηδη βάπτεται κάλαμος...» (τῆς Μεγάλης Πέμπτης), τὸ «Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ...» τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, Δοξολογίες ἀργες κλπ.

(συνεχίζεται)