Παπαδιαμάντης καὶ Ὀρθοδοξία Λ΄.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          ᾿Αλλά! «Ἡ κατάργηση τῆς διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων στὰ σχολεῖα εἶναι μιὰ ῥιζικὴ ὑπονόμευση αὐτοῦ τοῦ ἐπιτεύγματος»[1]. Ἡ δημοτική, ξεκομμένη ἀπὸ τὴν ἀρχαΐζουσα, εἶναι ἕνα καράβι στὸ πέλαγο χωρὶς φάρο! Ἡ δημοτικὴ δὲν λύνει τὸ γλωσσικὸ πρόβλημα, ἂν δὲν καθοδηγῆται ἀπὸ τὴν ἀρχαΐζουσα: «Μιὰ αἰτία, ποὺ κρατήθηκε σὲ τόση πολυαίωνη νεότητα ὁ ἀρχαῖος Ἑλληνικὸς πολιτισμός, εἶναι ἡ ἀδιάκοπη ἀναθεώρηση τῆς παραδόσεως καὶ ἀναπροσαρμογή του», καὶ συνεπῶς καὶ ἡ ἀναπροσαρμογὴ τοῦ μέσου ἔκφρασης τῆς παραδόσεως καὶ τοῦ πνεύματος, τῆς γλώσσας!

(συνεχίζεται)

---

[1] ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ, Η νεοελληνική ταυτότητα, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1978, σ.153.