Παπαδιαμάντης καὶ Ὀρθοδοξία ΛΕ΄.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

(Κάρβουνο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Κλείνουμε τὴ μελέτη μὲ λίγα λόγια τοῦ Φώτη Κόντογλου, γιατὶ πιστεύομε ὅτι ἡ μεγάλη αὐτὴ λογοτεχνικὴ προσωπικότητα πρέπει νὰ τιμᾶται καὶ νὰ ἐκτιμᾶται ἀπὸ ἀντάξια τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου της πρόσωπα: «῞Οσο περνᾷ ὁ καιρός, ὁλοένα ξεθωριάζουνε οἱ μεγάλοι ἄντρες καὶ οἱ λογῆς - λογῆς ἀποθεωμένοι. Πλὴν ὁ Παπαδιαμάντης γίνεται ὁλοένα πιὸ ζωντανός, πιὸ ἀληθινός, πιὸ ἀγαπημένος, πιὸ ζωογόνος μέσα στὶς ψυχές, ντυμένος στολὴν ἀφθαρσίας. Γιατὶ εἶναι ἕνα κλαδὶ ἀμάραντον ἀπὸ τὸ πολύκλωνο δέντρο τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ποὺ τὸ φύτεψε ὁ Χριστός, γιὰ νὰ εἶναι χλωρὸ καὶ ἀνθισμένο στὸν αἰῶνα... Ὁ Παπαδιαμάντης εἶναι ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ ᾿Ορθοδοξία, ποὺ ἡ δύναμή της πληθαίνει μὲ τὴ φτώχεια, μὲ τὴν ἀγωνία, μὲ τὰ μαρτύρια»[1]. «Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος».

(συνεχίζεται)

---

[1] Π. Β. ΠΑΣΧΟΥ, Ο Φτωχός Άγιος, Βίος και πολιτεία του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, του αγίου των ελληνικών γραμμάτων. επίλογος αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, εκδ. Αστήρ, Αλ & Ε Παπαδημητρίου, Αθήναι 1982, σ. 49.