(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)
Αὐτὰ λοιπὸν νὰ γίνωνται, ἐὰν ὁ Ἱερέας πέσῃ πρὶν τὴν ἱερωσύνη σὲ μίξη σαρκική. Ἐὰν δὲ ψυχικὰ μόνον ἁμαρτήσῃ, δηλαδὴ ἔλθῃ σὲ συγκατάθεση καὶ ὁρμὴ τῆς ψυχῆς, ἢ καὶ μεταχειριστῇ τρόπους καὶ μέσα γιὰ νὰ κάμῃ τὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ δὲν τὴν ἔκαμε, αὐτὰ λέγει ὁ Κανόνας, ὅτι λύονται ἀπὸ τὴν χάρη τῆς χειροτονίας, καὶ δὲν καθαιροῦν. Πλὴν καὶ αὐτὸ λέγει συνεσταλμένα, λέγοντας: ὅτι αὐτὸ λέγουν οἱ πολλοί, καὶ ὄχι αὐτός. Ἐὰν δὲ ὁ Ἱερέας πρὶν ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη φτάσῃ ἕως στὸ νὰ πιάσῃ τὸ χέρι κάποιας γυναίκας, ἢ νὰ τὴν φιλήσῃ, λύει μὲν καὶ αὐτὰ ἡ χειροτονία, κατὰ τὸν Ζωναρᾶ, καὶ ἄλλους, καὶ γιὰ αὐτὰ δὲν καθαιρεῖται (διότι καὶ μετὰ τὴν χειροτονία ἂν πέσῃ ὁ Ἱερέας σὲ τέτοια ἁμαρτήματα, δὲν καθαρεῖται, ἀλλ’ μένῃ ἀργὸς (κατὰ τὸν ο΄ Βασιλείου). Ἐὰν ὅμως ἁμαρτήσῃ περισσότερο ἀπὸ τὸ φίλημα, ἤτοι φθάσῃ καὶ νὰ κάμῃ συγχρωτισμὸ καὶ συγκυλισμό, τότε καθαιρεῖται, ἐπειδὴ ἡ χειροτονία δὲν λύῃ τέτοιο ἁμάρτημα.
Διότι ὅπως αὐτὸς ποὺ ἔκανε πιὸ πολὺ ἁμάρτημα ἀπὸ φίλημα Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος, μετὰ τὴν ἱερωσύνη καθαιρεῖται, κατὰ τὸν αὐτὸν ο΄ Βασιλείου, ἔτσι καὶ αὐτὸς ποὺ ἔκανε αὐτὸ πρὶν τὴν ἱερωσύνη, ἐμποδίζεται ἀπὸ τὸ νὰ γίνῃ Ἱερέας, καὶ ἀκολούθως μετὰ τὴν ἱερωσύνη ἀφοῦ ὁμολογήσῃ αὐτὸ καθαιρεῖται παρόμοια καὶ αὐτός. Ὅλα αὐτὰ λέγει ὁ Κανόνας νὰ γίνωνται, ἐὰν Ἱερέας ποὺ ἁμάρτησε ἐξομολογηθῇ. Ἐὰν δὲ οὔτε αὐτὸς ἐξομολογηθῇ αὐτὰ ἀφ’ ἑαυτοῦ, μήτε ἀπὸ ἄλλους δύναται νὰ ἐλεγχθῇ φανερὰ ὅτι ἔκαμε αὐτά, τότε νὰ μένῃ στὴν ἐξουσία του, ἢ νὰ σταματήσῃ ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη, ἢ αὐτὴ νὰ ἐνεργῇ, ἐπειδή, κατὰ τὸν πολιτικὸ νόμο, εἶναι καλύτερα νὰ μένουν τὰ ἁμαρτήματα ἀνεκδίκητα (ὡς μὴ ἐλεγχόμενα δηλ.) παρὰ νὰ παιδεύωνται κάποιοι χωρὶς αἰτία. Βλέπε καὶ τὸν θ΄ τῆς α΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου