ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, 3. Τοπικὴ σύνοδος ἐν Νεοκαισαρείᾳ Α΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Σημειωτέον ὅτι οἱ κανόνες τῆς Συνόδου αὐτῆς ἐπικυρώθηκαν ἀπὸ τὸν 2^ο κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀορίστως δὲ ἀπὸ τὸν 1^ο τῆς Δ΄ καὶ τὸν 1^ο τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ διὰ τῆς ἐπικυρώσεως αὐτῆς ἀναλαμβάνουν δύναμη οἰκουμενική.

Κανὼν Θ΄

          Ἂν γίνει πρεσβύτερος κάποιος ποὺ ἔχει διαπράξει σωματικὴ ἁμαρτία παλιότερα, καὶ ὁμολογήσει ὅτι πρὶν ἀπὸ τὴ χειροτονία ἁμάρτησε, νὰ μὴν ἱερουργεῖ, ἀλλὰ νὰ διατηρεῖ τὰ ὑπόλοιπα προνόμια τῶν ἱερέων, ἐπειδὴ κατὰ τὰ ἄλλα δείχνει ἐνδιαφέρον· γιατὶ οἱ πολλοὶ λένε ὅτι οι ἄλλες ἁμαρτίες ἀποβάλλονται μὲ τὴ χειροτονία. Ἂν ὅμως ὁ ἴδιος δὲν ὁμολογεῖ καὶ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἀποδειχτεῖ φανερὰ ἡ ἁμαρτία του, τότε σ᾽ αὐτὸν τὸν ἴδιο ἀφήνεται ἡ δυνατότητα τῆς ἱερουργίας[1].

Ἑρμηνεία

Ἂν ἴσως κάποιος ἱερέας, προτοῦ ἱερωθῇ ἁμάρτησε σωματικά, δηλαδὴ ἦλθε σὲ σαρκικὴ μίξη, μετὰ δὲ τὴν Ἱερωσύνη ὁμολογήσῃ ὁ ἴδιος (τυχὸν στὸν πνευματικόν του πατέρα ἢ Ἀρχιερέα), ὅτι ἁμάρτησε προτοῦ νὰ χειροτονηθῇ, αὐτός, προστάζει ὁ Κανόνας αὐτός, ὅτι πρέπει νὰ μὴν ἱερουργῇ (μαζὶ δὲ μὲ τὴν ἱερουργία συμπεριλαμβάνονται καὶ αἱ ὑπόλοιπες ἱεροπραξίες τῆς ἱερωσύνης κατὰ τὸν Βαλσαμῶνα, στὴν ἑρμηνεία τοῦ κστ΄ τῆς στ΄) νὰ μένῃ ὅμως στὰ ἄλλα προνόμια τῶν Ἱερέων, δηλαδὴ στὴν ἐξωτερικὴ τιμή, στὴν καθέδρα, στὴν στάση, καὶ στὸ νὰ μεταλαμβάνῃ μέσα στὸ ἅγιο βῆμα, κατὰ τὸν Ζωναρᾶ καὶ Βαλσαμῶνα, καὶ αὐτὰ νὰ τὰ ἔχῃ γιὰ τὴν ἄλλη ἀρετή του, καὶ μάλιστα γιὰ τὴν πρόθυμη μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση ποὺ ἔκαμε ἀφ’ ἑαυτοῦ του (διότι ἐὰν ἐλεχθῇ ἀπὸ ἄλλους, ὅτι ἔκαμε τὴν ἁμαρτία αὐτή, οὔτε αὐτὰ τὰ προνόμια δύναται νὰ τὰ ἔχῃ, ἀλλὰ ἀφοῦ καθαιρεθῇ θὰ ῥιφθῇ στὸν τόπο τῶν λαϊκῶν, ὡς λαϊκός, κατὰ τὸν Βαλσαμῶνα). Ὅρα καὶ τὸν κα΄ τῆς στ΄ καὶ τὸν γ’ τοῦ Βασιλείου. Πλὴν πέντε μάρτυρες πρέπει νὰ βεβαιώνουν τὴν κατηγορία τοῦ ἱερέα ποὺ πόρνευσε, καθὼς λέγει ὁ Βλάσταρις, καὶ βλέπε τὸν οε΄ Ἀποστολικό).

(συνεχίζεται)

---

[1] «Πρεσβύτερος, ἐὰν προημαρτικὼς σώματι προαχθῇ, καὶ ὁμολογήσῃ, ὅτι ἥμαρτε πρὸ τῆς χειροτονίας, μὴ προσφερέτω, μένων ἐν τοῖς λοιποῖς διὰ τὴν ἄλλην σπουδήν. Τὰ γὰρ λοιπὰ ἁμαρτήματα, ἔφασαν οἱ πολλοί, καὶ τὴν χειροτονίαν ἀφιέναι. Ἐὰν δὲ αὐτὸς μὴ ὁμολογῇ, ἐλεγχθῆναι δὲ φανερῶς μὴ δυνηθῇ, ἐπ’ αὐτῷ ἐκείνῳ ποιεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν».