ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, Α) ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ[1] Α΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

***

          α΄. Ὁσίου Θεογνώστου

          «20. Ἀφοῦ ἔχεις γίνει θύτης τῆς σάρκας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ κοινωνὸς της μέσῳ τῆς μεταλήψεως, ὀφείλεις καὶ νὰ ἑνωθῇς μαζί Του μὲ τὸ ὁμοίωμα τοῦ θανάτου Του[2], ὥστε νὰ μὴ ζῇς πλέον γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ γι’ Αὐτὸν ποὺ σταυρώθηκε καὶ πέθανε γιὰ σένα[3], ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος. Ἂν ὅμως ζῇς ἐμπαθῶς γιὰ τὴ σάρκα καὶ τὸν κόσμο, τότε νὰ ἑτοιμάζεσαι νὰ περάσῃς μέσῳ τοῦ θανάτου σὲ τιμωρία ἀθάνατη, ἂν δὲ σταματήσῃς θεληματικὰ πρὶν τὸ θάνατό σου νὰ ἱερουργῇς τὴν ἀναίμακτη θυσία. Ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ποὺ ἐδῶ ἱερουργοῦσαν ἀνάξια, τοὺς ἅρπαξε ὁ αἰφνίδιος θάνατος καὶ τοὺς παρέδωσε στὶς ἐκεῖ δίκαιες τιμωρίες.

          21. Κάποιος ἱερομόναχος εἶχε φήμη εὐλαβοῦς καὶ πολλοὶ τὸν θεωροῦσαν σεβαστὸ λόγῳ τοῦ ἐξωτερικοῦ του σχήματος, μέσα του ὅμως κρυφὰ μολυνόταν ἀπὸ λογισμοὺς λαγνείας. Κάποτε ποὺ ἐπιτελοῦσε τὴ θεία καὶ ἱερὴ λατρεία, ὅταν ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ χερουβικοῦ ὕμνου  καὶ αὐτὸς ἔσκυψε ὡς συνήθως διαβάζοντας τὴν εὐχὴ “οὐδεὶς ἄξιος...” πέθανε ξαφνικὰ καὶ ἡ ψυχή του τὸν ἄφησε σ’ αὐτὴ τὴ στάση.

---

[1] Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν, τ. 2, μτφρ. Ἀντ. Γ. Γαλίτης, εἰσαγωγικὰ σχόλια Θεόκλητος μοναχὸς Διονυσιάτης, φιλολογικὴ ἐπιμέλεια Ἰγνάτιος Σακαλῆς, ἐκδ. Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας, Θεσσαλονίκη σσ. 330-339.

[2] Βλ. Ρωμ. στ΄ 5.

[3] Βλ. Β΄ Κορ. ε΄ 15.

(συνεχίζεται)