ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, 378. ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΜΑΡΚΙΩΝΑ

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Γιὰ τοὺς γνήσιους καὶ νόθους κληρικοὺς

          Αὐτὸς ποὺ λαμπρύνεται ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τῶν ἔργων του, αὐτὸς εἶναι γνήσιο κόσμημα τῆς ἱερωσύνης, ἐκεῖνος ὅμως ποὺ χωρὶς νὰ φέρει μέσα του τὰ γνωρίσματα τῆς ἀξίας, ὑποκρινόμενος εὐπρέπεια ξένη, καμαρώνει μόνο μὲ τὴν τιμή, αὐτὸς ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια ἔχει πεταχθεῖ στοὺς νόθους. Ἐπειδὴ λοιπὸν ὁ θεοφιλὴς Ἑρμογένης εἶχε ἐπιβεβαιωμένη τὴν ἀξία του καὶ μὲ τὴν ἀρετὴ (γιατὶ τὸ καθένα ἀπὸ τὰ δύο ἔσπευσε πρὸς τὸ συγγενικό του, ὁ κόσμος τῆς ἱερωσύνης δηλαδὴ ἀναζήτησε τὸν ἄξιο, καὶ ἡ διάκριση στὴν ἀρετὴ τὴν ἀπαραίτητη ἀπὸ τὴ θεία χάρη ὁλοκλήρωση),ὁ θεομίσητος ὅμως, ὅπως έχει γράψει, Εὐσέβιος στερούμενος τὴν ἀρετή, καμαρώνει μὲ μόνη τὴν ἱερωσύνη, ὁ Ἑρμογένης ἐγκωμιάζεται ἀπὸ ὅλους ἐπειδὴ πρόσφερε καὶ τὴν προαίρεση ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀξία του, ἐνῶ ὁ Εὐσέβιος κατηγορεῖται ὡς νόθος καὶ ὅτι εἰσχώρησε μὲ τὴ βία σὲ κληρονομία ποὺ ἀπὸ πουθενὰ δὲν τοῦ ταίριαζε[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 5, Ἐπιστολὲς βιβλίο Ε΄, Ἐπιστολὲς Α΄. ΦΞΘ, (μτφρ.Παναγιώτης Παπαευαγγέλου), ἐκδ. Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 323-325.