Ὁ ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἀκάκιος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

          Αὐτὸς ὁ ῞Οσιος ἦταν σ’ ἕνα μοναστήρι, τὸ ὁποῖο βρίσκεται στὴν Ἀσία, καὶ ἀπὸ μικρὸς ζοῦσε ἀσκητικὴ ζωή. Ὁ γέροντάς του ὅμως ἦταν πολὺ ἀμελὴς καὶ ἀκόλαστος. Τόσο πολὺ τὸν ἐβασάνιζε, ποὺ ἄλλοτε μὲν εἶχε τὸ μάτι του μαυρισμένο ἀπὸ τὰ κτυπήματα, ἄλλοτε δὲ τὸν λαιμό του καὶ ἄλλοτε εἶχε τὴν κεφαλή του πληγωμένη.

          Ἀφοῦ λοιπόν ἐπέρασε ἐννιὰ ὁλόκληρους χρόνους κάτω ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ τοῦ ἄσπλαγχνου ἐκείνου γέροντα, ἀπέθανε καὶ τὸν ἔθαψαν στὸ κοιμητήριο τῶν πατέρων. Τότε ὁ γέροντάς του ἐπῆγε σ’ ἕνα μεγάλο καὶ διακριτικὸ πατέρα καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ὁ Ἀκάκιος ἀπέθανεν. Ἀλλὰ ὁ διακριτικὸς ἐκεῖνος πατέρας δὲν τὸν ἐπίστευεν. Τότε ὁ γέροντας τοῦ Ὁσίου λέγει σ’ αὐτόν· «῎Ελα νὰ δῇς».

          ῎Ετσι λοιπὸν πῆγαν καὶ οἱ δύο στὸ κοιμητήριο. Τότε ὁ μεγάλος ἐκεῖνος πατέρας ἐρώτησε τὸν ὅσιο, σὰν νὰ ἦταν ζωντανός· «Ἀδελφὲ Ἀκάκιε, ἀπέθανες;» καὶ ὁ εὐγνώμονας καὶ ἀληθινὸς ὑποτακτικός, δείχνοντας, ἀκόμη καὶ μετὰ τὸν θάνατο, τὴν ὑπακοή του ἀπαντᾶ· «Καὶ πῶς εἶναι δυνατόν, ὅσιε πατέρα μου, νὰ πεθάνῃ ἄνθρωπος, ποὺ ἐργάζεται τὴν ὑπακοή;» Τότε ὁ γέροντάς του, φοβισμένος καὶ δακρυσμένος, μετενόησε γιὰ ὅλα τὰ κακά, ποὺ ἔκανε στὸν ῞Αγιο.

          ῎Ετσι ἔφτειαξε ἕνα σπιτάκι κοντὰ στὸν τάφο τοῦ ῞Οσίου καὶ ἔζησε ἐκεῖ ὅλη του τὴν ὑπόλοιπη ζωή μὲ σωφροσύνη. Καὶ στοὺς πατέρες διηγόταν τὰ κακά, τὰ ὁποῖα διέπραξε στὸν ἅγιο, καὶ ἔλεγε παραστατικὰ αὐτὴ τὴ φράση· «Διέπραξα ἔγκλημα».

Χριστόδουλος Βασιλειάδης, Κείμενα ἐπὶ ζητημάτων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, Ἐορτολόγιο, Τριώδιο-Πεντηκοστάριο, Ὀρθόδοξοι προβληματισμοί, ἐκδόσεις Ἁγία Ταϊσία, Λευκωσία 2017.