Β. Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγῶνας τοῦ 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ΣΤ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

          ῞Ολα αὐτὰ τὰ χρόνια δὲν ἦταν τίποτα ἄλλο ἀπὸ μιὰ πορεία, χαραγμένη μὲ ἄφθονο αἷμα, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὁποίας ἡ μυθικὴ αὐτὴ μορφὴ συναντήθηκε ἀμέτρητες φορὲς μὲ τὸν θάνατο, πάντα ὅμως κατάφερνε νὰ τὸν ξεγελᾷ. Εἶναι ἀδύνατο νὰ ὑπολογισθοῦν οἱ συνέπειες, ἂν ὁ Κολοκοτρώνης κατὰ τὴν προεπαναστατικὴ περίοδο ἔπεφτε νεκρὸς ἀπὸ κάποια ἐχθρικὴ σφαῖρα ἢ ἀπὸ κάποιο προδοτικὸ στιλέτο. Σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν μποροῦμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι μονοπώλησε τὴν ἐπανάσταση, διότι ἦταν πολλὰ τὰ ἐπὶ μέρους ἐπιτεύγματα καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων, ὅπως τοῦ Καραϊσκάκη στὴ Στερεὰ Ἑλλάδα καὶ τοῦ Μιαούλη καὶ τοῦ Σαχτούρη στὴ θάλασσα. ῞Ομως ἐκεῖνο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μονοπωλήσῃ ὁ Κολοκοτρώνης γιὰ τὴ συνείδηση τοῦ ἔθνους εἶναι ὅτι κανένας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ φαντασθῇ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, χωρὶς τὸν θρυλικὸ Γέρο τοῦ Μωριᾶ.

          Τελειώνοντας, θὰ ἤθελα νὰ κλείσω μὲ κάποια λόγια, ὄχι δικά μου, ἀλλὰ τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ, παρμένα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ὁμιλία του στὴν Πνύκα:

          «῞Οταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε, οὔτε πόσοι ἤμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις, οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε "ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα", ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ οἱ κληρικοί, καὶ οἱ προεστοί, καὶ οἱ καπεταναῖοι, καὶ οἱ πεπαιδευμένοι, καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸν σκοπό, καὶ ἐκάμαμε τὴν ᾿Επανάσταση.

          Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς ᾿Επαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια, καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκά του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον, καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δύο χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴ Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τοὺς Τούρκους, ὅπου ἄκουγαν ῞Ελληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακριά. Ἑκατὸν ῞Ελληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι, μιὰν ἀρμάδα.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης, Κείμενα ἐπὶ ζητημάτων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, Ἐορτολόγιο, Τριώδιο-Πεντηκοστάριο, Ὀρθόδοξοι προβληματισμοί, ἐκδόσεις Ἁγία Ταϊσία, Λευκωσία 2017.

(συνεχίζεται)