25η Μαρτίου, Διπλῆ γιορτὴ - διπλῆ χαρὰ. Α. Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου Δ΄.

«᾿Ιδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου».

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

          Ἡ γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στὴν ἀρχαία ᾿Εκκλησία δὲν ἑορταζόταν παντοῦ τὴν ἴδια ἡμέρα. Στὸ Μιλᾶνο γιορταζόταν τὴν τελευταία Κυριακὴ τῶν νηστειῶν, ἐνῷ σὲ ἄλλες περιοχὲς τὴν 5η ᾿Ιανουαρίου -παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Βαπτίσεως καὶ Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ- ἀφοῦ καὶ οἱ δύο ἑορτὲς γιορτάζονταν τὴν ἴδια ἡμέρα, δηλαδὴ στὶς ἕξι Ἰανουαρίου.

          Τὸ 376 μ.Χ. οἱ ῞Αγιοι Πατέρες ὥρισαν νὰ γιορτάζωνται παντοῦ τὰ Χριστούγεννα στὶς 25 Δεκεμβρίου, καὶ ὡς ἐκ τούτου ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου ἐννέα μῆνες πρὶν ἀπὸ αὐτήν, δηλαδὴ στὶς 25 Μαρτίου. Ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία δέχθηκε ἡ Θεοτόκος τὸν χαιρετισμὸ τοῦ ᾿Αρχαγγέλου, ἦταν ἡμέρα Κυρίου καὶ αὐτή, δηλαδὴ Κυριακή.

          Καὶ ὅμως βρισκόμαστε μπροστὰ στὸ συγκλονιστικώτερο μυστήριο. Τί μπορεῖ νὰ σημαίνῃ ὅμως γιὰ μᾶς τὸ γεγονὸς αὐτό; ᾿Απὸ τὴ μιὰ τὴν ἄκρα συγκατάβαση, τὴν «κένωση» καὶ τὴν ταπείνωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν καθαρότητα καὶ ἁγνότητα τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας. Ἂν θέλουμε νὰ ἑορτάζουμε πραγματικὰ αὐτὸ τὸ μέγα μυστήριο, τότε ἂς καθαρίσωμε τὴν ψυχή μας ἀπὸ κάθε πάθος, ποὺ ἐμφωλεύει μέσα της, γιὰ νὰ γίνῃ κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ σκέψεις καὶ οἱ λογισμοί μας νὰ γίνουν ἅγιες σκέψεις καὶ ἅγιοι λογισμοί. Τὰ συναισθήματά μας νὰ γίνουν ἁγνὰ συναισθήματα. Οἱ ἐπιθυμίες μας νὰ μὴ στρέφωνται πρὸς τὰ κάτω, ἀλλὰ πάντοτε νὰ καθαρίζωμε τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμά μας ἀπὸ κάθε πάθος, γιὰ νὰ μπορέσῃ ἔτσι νὰ ζήσῃ μέσα μας ὁ Χριστός. Ἡ ἀπάντησή της· «᾿Ιδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» ἂς γίνῃ καὶ δική μας ἀπάντηση.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης, Κείμενα ἐπὶ ζητημάτων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, Ἐορτολόγιο, Τριώδιο-Πεντηκοστάριο, Ὀρθόδοξοι προβληματισμοί, ἐκδόσεις Ἁγία Ταϊσία, Λευκωσία 2017.

(συνεχίζεται)