ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ Β΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

        Εἶναι ἄξιος μνείας ὁ θάνατoς τοῦ Κωνσταντῆ. Σὲ μάχη μὲ τοὺς Τούρκους, τραυματίστηκε καὶ κρύφτηκε σὲ ἕνα βουνό. Ὅμως ἐπειδὴ διψοῦσε πολύ, βγῆκε ἀπὸ τὸ καταφύγιό του, γιὰ νὰ βρῇ νερό. Ὅμως τὸν ἐντόπισαν κάποιοι Τοῦρκοι. Ὁ Κωνσταντῆς τότε τοὺς φώναξε ὅτι θὰ χαθῇ καὶ ἐκεῖνος μὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς θὰ σκοτώσῃ ὅσους μπορέσῃ. Τότε οἱ Τοῦρκοι ἄφησαν κάτω τὰ ὅπλα τους, καὶ ὡρκίσθηκαν ὅτι θὰ τὸν βοηθήσουν νὰ διαφύγῃ. Ὁ Κωνσταντῆς ἔδειξε ἐμπιστοσύνη, κάθισε, καὶ συζητοῦσε μαζί τους μὲ ποιὸ τρόπο θὰ μποροῦσε νὰ διαφύγῃ. Καθὼς ὅμως ζήτησε λίγο νερό, τρεῖς ἀπὸ αὐτοὺς σηκώθηκαν νὰ τοῦ φέρουν. Καθὼς οἱ Τοῦρκοι βρῆκαν τὴν πιὸ κατάλληλη στιγμή, τοῦ ἐπιτέθηκαν καὶ τὸν σκότωσαν. Τὸν λῄστεψαν, τοῦ ἔκοψαν τὸ κεφάλι, καὶ τὸ ἔριξαν σὲ ἕνα πηγάδι[1]. Πόσο εὔκολη εἶχαν ἀπὸ παλιὰ οἱ Τοῦρκοι τὴν καταπάτηση τῶν πιὸ ἱερῶν ὅρκων καὶ ὑποσχέσεων τῆς θρησκείας τους, προκειμένου νὰ σκοτώσουν ἕνα γκιαούρη[2].

---

[1] Βλ. Γιαννόπουλου, Κολοκοτρώνης, ὅπ.π., σ. 11.

[2] Ὁ μικρὸς Θεόδωρος ἦταν τότε δέκα χρόνων. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς σημάδεψε ὁλόκληρή του τὴ ζωή.

(συνεχίζεται)