ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ – Ο ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ – Ο ΒΑΡΔΟΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ Ε΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

Φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Δεν τραγούδησε μόνο τα απλά κατανοητά από το ευρύτερο λαϊκό κοινό ποιήματα, όπως εκείνα του Τάσου Λειβαδίτη, αλλά και τη δύσκολη ποίηση του Ελύτη, του Σεφέρη, του Σικελιανού, του Ρίτσου.  Πήρε από τα ράφια της Βιβλιοθήκης τους ποιητές που μελετούσαν οι μορφωμένοι και τους έφερε στο στόμα του λαού.  Τα τραγούδια του ακουγόντουσαν στις συντροφιές, στα κτίσματα, στα γιαπιά, στις διαδηλώσεις, στα σχολεία, στις ταβέρνες με το κρασί και το ποτήρι, στα λιμάνια.  Ξετύλιξε το μουσικό νήμα από τους αρχαίους χρόνους, το πέρασε στο Βυζάντιο και το έφερε στην εποχή μας, μορφώνοντας το έντεχνο λαϊκό τραγούδι, στη δημιουργία του οποίου σμίγει τα ακούσματα από τη Μήδεια, την Αντιγόνη, την Ηλέκτρα, τη Λυσιστράτη.  Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του μαθητή του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη.  Από τους βυζαντινούς ύμνους και ιδιαίτερα από τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής εμπνέεται το νέο είδος τραγουδιού «τραγούδι – ποταμός» στο οποίο η μουσική ακολουθεί τη νοητική ενότητα του κειμένου.

(συνεχίζεται)