Μέσα στὴ
φυλακὴ ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στήριζε ἠθικὰ τὸν Δημήτριο Πλαπούτα. Διηγεῖτο
παλαιὲς ἱστορίες μὲ ἀρματολούς, οἱ ὁποῖοι πέθαναν δοξασμένοι καὶ ἀνυπότακτοι. Παράλληλα
χαιρόταν, διότι ἀφοῦ θὰ τοὺς σκότωναν θὰ συναντοῦσε στὸν ἄλλο κόσμο πολλοὺς ἀπὸ
τοὺς συμπολεμιστές τους. Ὁ Κολοκοτρώνης μάλιστα καλοῦσε κάποτε τὸν φρουρὸ τῆς
φυλακῆς, καὶ τὸν ρωτοῦσε μὲ νοήματα πότε θὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν. Αὐτὸς ὅμως δὲν
καταλάβαινε. Ὁ Κολοκοτρώνης τότε γελοῦσε, καὶ ὁ Πλαπούτας, ποὺ ἄφινε ἑπτὰ κόρες
καὶ ἕνα ἀνήλικο γυιὸ ὀρφανούς, θύμωνε.
Ἡ ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς ποινῆς ἀναβλήθηκε
πολλὲς φορές. Οἱ δικαστὲς φοβούμενοι πιθανὴ ἐξέγερση τοῦ λαοῦ, ὑποχώρησαν καὶ
μετρίασαν τὴ ποινὴ τῶν στρατηγῶν σὲ εἰκοσαετῆ φυλάκιση. Σημαντικὴ καὶ ἔντονη ἦταν
καὶ ἡ παρέμβαση τοῦ βασιλιᾶ ῎Οθωνα, ὁ ὁποῖος νεαρὸς τότε, τάχθηκε ὑπὲρ τῶν δύο
κρατουμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου