ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΣΤ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Μετὰ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων ἐναντίον τῶν Τούρκων, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καθὼς καὶ οἱ ὀπαδοί του μπῆκαν στὸ περιθώριο καὶ ἀποκλείστηκαν ἀπὸ ὅλες τὶς τιμητικὲς διακρίσεις. Ὅλα τὰ παράσημα, ποὺ ἔδωσε ἡ ἑλληνικὴ δημοκρατία δόθηκαν σὲ πολλοὺς ἀγωνιστέςˑ δὲν βρέθηκε ὅμως κανένα παράσημο καὶ καμιὰ τιμητικὴ διάκριση γιὰ τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ὅταν ρωτήθηκε ὁ Γεώργιος Λουδοβίκος φὸν Μάουρερ γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, παρατήρησε εἰρωνικὰ ὅτι «δὲν περίσσεψαν παράσημα, γιὰ νὰ ἀπονείμουν καὶ στὸν Κολοκοτρώνη»[1]. Τὸ μόνο παράσημο, τὸ ὁποῖο δόθηκε στὸ Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ἀπὸ τὴν κυβέρνηση γιὰ τὰ σαράντα ἐννέα χρόνια τῶν ἀγώνων του γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδας, ἦταν οἱ φυλακίσεις του σὲ πολὺ ἀπάνθρωπα μπουντρούμια.

---

[1] Βλ. Γιαννόπουλου, Κολοκοτρώνης, ὅπ.π., σ. 140.

(συνεχίζεται)