Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Θ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

Φιλόλογος

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Οι εφτά νότες της μεταβυζαντινής μουσική πα, βου, γα, δη, κε, ζω, νη στηρίζονται στην αρχαία μουσική, η δε ηχητική τους είναι η μουσική εκφορά των 7 πρώτων γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου. Δηλαδή, ΠΑ (Α), ΒΟΥ (Β), ΓΑ (Γ), ΔΗ (Δ), ΚΕ (Ε), ΖΩ (Ζ), ΝΗ (Η).

Ακόμα και τους τερετισμούς, που οι βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν στην εκκλησιαστική μουσική, τους πήραν από τους αρχαίους. Το τερερέμ είναι άσημη λέξη, όπως αναφέρει ο Ησύχιος: «Τερετίσματα εισίν ωδαί απατηλαί, τα της κιθάρας κρούματα, τα των τεττίγων άσματα».

Υπάρχει άρρηκτη σχέση και δεσμός μεταξύ της αρχαίας, της βυζαντινής και της δημώδους λαϊκής μουσικής, αφού τον τόνο και το ύφος, το ήθος και τις κλίμακες, την παρασημαντική και το ρυθμό, τα έδινε ο ίδιος ο ελληνικός λαός, που ουδέποτε έχασε τον ειρμό του και την πολιτιστική του μουσική παράδοση μέσα στους αιώνες.

(συνεχίζεται)