Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Α΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

Φιλόλογος

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

«Επεί πέπρακται παν τό τού Θεού καλώς,

χωρώμεν ήδη παϊδες είς τά των σοφών

 διδασκαλεία, μουσικής παιδεύματα...

μοχθητέον, ώ παϊδες, ώς άν μήτ’ απαιδεύτων βροτών

δοκώμεν είναι, καποδημούσης μητρός»

Ο Σοφοκλής μας παροτρύνει, από χαμένη τραγωδία του:

«Αφού καλά έχουν γίνει όλα, που αναφέρονται στο Θεό, ας προχωρήσουμε πλέον, παιδιά, στα σχολεία των σοφών, στην παιδεία που προσφέρουν οι Μούσες. Ας μοχθήσουμε, για να μην εμφανιζόμαστε ως αμόρφωτοι άνθρωποι, προ παντός όταν απουσιάζει η μητέρα μας».

Η Μουσική των Ελλήνων, δημιουργημένη από τον επώνυμο ή ανώνυμο ποιητή- μουσουργό και που έρχεται από τα βάθη των αιώνων, ως αέναο δυναμικό γίγνεσθαι, κοινωνικοποίησε το Έθνος μέσα σε μια συγκεκριμένη εθνική παράδοση, υφαίνοντας από γενιά σε γενιά, μέσα από τον στίχο, τους ηρωισμούς, τις χαρές, τα βάσανα, τις πίκρες και όλα τα στοιχεία, που συνοδεύουν την ύπαρξή μας, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μια διαλεκτική του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, που ηχεί τις φωνές των προγόνων μας και που, κατά τη διαπίστωση του Ελβετού εθνομουσικολόγου Μπω Μποβύ «η ομαλή εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και μουσικής δεν διακόπτεται ποτέ».

(συνεχίζεται)