«Νῦν πάντα πεπλήρωται
φωτός, οὐρανός τε καὶ ἡ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια»[1]
Τὸ Πάσχα[2]
εἶναι ἡ μεγαλύτερη, ἡ σημαντικότερη καὶ ἡ κορυφαία ἑορτὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Δι’ αὐτοῦ νικήθηκε τὸ κράτος τοῦ θανάτου, τοῦ διαβόλου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Τὸ σῶμα
τοῦ Κυρίου ἑνωμένο μὲ τὴν θεότητά Του νίκησε τὸ θάνατο, ἐνῷ ἡ ψυχὴ τοῦ Ἰησοῦ
Χριστοῦ, ἑνωμένη πάλιν μὲ τὴ θεότητα Του νίκησε τὸν ᾍδη. Μὲ τὴν ἀνάστασή του ὁ
Κύριος προξένησε χαρὰ καὶ εὐφροσύνη στοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ αὐτὴ ἔγινε ἡ ἀπαρχὴ τῆς
δικῆς μας ἀναστάσεως καὶ ὁ θριαμβος τῆς ζωῆς.
Ὅμως δὲν ὠφέλησε μόνο
τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους. Σήμερα, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἀναφέρονται
διαχρονικὰ πολλὰ τροπάρια, ἔγινε σωτηρία στὸν κόσμο τόσο στὸν ὁρατό, ὅσο καὶ στὸν
ἀόρατο. Πῶς ὅμως πρέπει νὰ θεωρηθῇ αὐτὴ ἡ σωτηρία τῶν ἀγγέλων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου