Ὅμως δὲν ὠφέλησε μόνο
τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους. Σήμερα, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἀναφέρονται
διαχρονικὰ πολλὰ τροπάρια, ἔγινε σωτηρία στὸν κόσμο τόσο στὸν ὁρατό, ὅσο καὶ στὸν
ἀόρατο. Πῶς ὅμως πρέπει νὰ θεωρηθῇ αὐτὴ ἡ σωτηρία τῶν ἀγγέλων;
Μετὰ τὴν πτώση τοῦ
ἑωσφόρου καὶ τοῦ τάγματός του, οἱ ἄγγελοι ἔγιναν δυσκίνητοι στὸ κακὸ καὶ δὲν
μποροῦσαν νὰ σκεφθοῦν τὴν ἁμαρτίαˑ ὅμως δὲν εἶχαν ἀποκτήσει ἀτρεψία. Μὲ τὴν ἀνάσταση
τοῦ Κυρίου οἱ ἄγγελοι ἀπέβαλαν αὐτὴ τὴ δυσκινησία καὶ ἀπέκτησαν τὴν ἀτρεψία,
δηλαδὴ νὰ μὴν μποροῦν νὰ μεταβληθοῦν πρὸς τὸ κακό. Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα δῶρο τοῦ Ἰησοῦ
Χριστοῦ πρὸς τοὺς ἀγγέλους. Τὴν ἀτρεψία τὴν ἀπέκτησαν οἱ ἄγγελοι ὄχι ἀπὸ τὴ
φύση τους, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, λόγῳ τοῦ ὅτι εἶναι
φιλόθεοι καὶ φιλάνθρωποι, χαίρονται καὶ συνεορτάζουν καὶ αὐτοὶ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς
Ἀναστάσεως. Αὐτὸ σημειώνει ἐμφαντικὰ καὶ τὸ τροπάριο, ποὺ ψάλλεται στὴν ἀρχὴ τῆς
ἀναστάσιμης ἀκολουθίας «Τὴν Ἀνάστασίν σου Χριστὲ Σωτήρ, ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖςˑ
καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν»[1].
[1] Αὐτὸ
τὸ τροπάριο ὀνομάζεται καὶ «Καλὸς Λόγος» ἢ «ὁ Λόγος τῆς Ἀναστάσεως». Εἶναι
στιχηρὸ ἀναστάσιμο τῶν ἀποστίχων τοῦ πλ. Β΄ ἤχου καὶ τὸ βρίσκουμε στὴν Ὀκτώηχο
(ἢ Παρακλητική).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου