Ἡ Καινὴ Διαθήκη γιὰ τὴ Θεία Εὐχαριστία

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Τὴν ἀξέχαστη νύκτα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ἔγιναν τέσσερα πράγματα: τὸ πλύσιμο τῶν ποδιῶν τῶν μαθητῶν ἀπὸ τὸν Κύριο, ὁ ψυχολογικὸς ἔλεγχος τοῦ ᾿Ιούδα, ἡ ἀποχαιρετιστήρια ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ παράδοση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Κοινωνίας. (Εὐαγγέλιο τῆς Διαθήκης, ᾿Ιωάννου κεφ. 13-17).

          Τὰ ἱδρυτικὰ λόγια τῆς Θείας Εὐχαριστίας βρίσκονται στοὺς συνοπτικοὺς εὐαγγελιστὲς (Ματθαῖον 26, 26-28, Μᾶρκον 14, 22-24 καὶ Λουκᾶν 22, 19-20), οἱ ὁποῖοι ἀναφέρουν μὲ μικροδιαφορὲς τὰ ὑπέροχα λόγια:

         “Λάβετε, φάγετε, τοῦτό ἐστι τὸ Σῶμά μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν”,  καί, “πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τὸ Αἷμά μου, τὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν”.

          Ὁ εὐαγγελιστὴς ᾿Ιωάννης γράφει: “Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον... ἡ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις· ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ (᾿Ιωάννου 6, 54-56). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει γιὰ τὸ Μυστήριο τὰ βαθυστόχαστα λόγια: “Δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου” (Α. Κορινθίους ΙΙ, 28-30).