Ἡ Ἀληθινὴ Ἐκκλησία B΄.

«Ὦ ἅγιε Νικόδημε,
Ἁγίου Ὄρους μέγα κλέος
Χριστῷ σῷ ἐραστῇ ἐκολλήθης,
καὶ ὤφθης μετ᾽ Αὐτοῦ
Πνεῦμα ἕν,
Χριστῷ μόνῳ ζῶν,
Χριστοῦ ἐρῶν,
Χριστὸν ἡγούμενος:
Πνοὴν καὶ Φῶς καὶ Ἔρωτα·
καὶ ψάλλων Τούτῳ·
Ἀλληλούϊα”

(Τμῆμα Ὕμνου πρὸς τὸν
«Ἀπόστολον τῶν Ἐθνῶν»
τρισμέγιστον Παῦλον,
ποίημα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου,
ὁ ὁποῖος ὅμως (Ὕμνος) δύναται κάλλιστα
νὰ ἐπαναληφθῇ καὶ νὰ ἀποδοθῇ,
ἐξ ἴσου (ὑφ᾽ ἡμῶν),
καὶ εἰς αὐτὸν τοῦτον
τὸν παμμέγιστον Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας
Ἅγιον Νικόδημον!)

Εἰκὼν τοῦ Ἁγίου πατρὸς ἡμῶν, Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, νωπογραφία («φρέσκο»), ἀπὸ τὴν «Τράπεζα» τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, ἔργον τοῦ Ἐργαστηρίου Ἁγιογραφίας τῆς Μονῆς μας

ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου
†Γεωργίου Φλωρόφσκυ

Δὲν ἔχω καμμιὰν ἁπολύτως αὐθαίρετον ὁμολογιακὴν πεποίθησιν. Ἡ πεποίθησί μου ἀνήκει ἀποκλειστικῶς στὴν Una Sancta («Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν»).

Γνωρίζω καλὰ ὅτι ἡ ἀξίωσίς μου θὰ ἀγνοηθῇ ἀπὸ πολλοὺς Χριστιανούς. Θὰ θεωρηθῇ ὅτι εἶναι μιὰ ἐγωϊστικὴ καὶ μάταιη ἀπαίτησις.

Γνωρίζω ἐπίσης, ὅτι πολλὰ πράγματα, ποὺ τὰ πιστεύω ἀπόλυτα, δὲν εἶναι πιστευτὰ ἀπὸ ἄλλους.

Ὅμως, δὲν βλέπω κανέναν λόγον, γιὰ τὸν ὁποῖο πρέπει ἐγὼ ν᾽ ἀμφιβάλλω γι᾽ αὐτὰ ἢ νὰ μὴν πιστεύω ἐγὼ ὁ ἴδιος σ᾽ αὐτά. Τὸ μόνον ὅμως, ποὺ λογικὰ μοῦ ἐπιβάλλεται νὰ κάνω εἶναι νὰ διακηρύξω καὶ νὰ ζῶ τὴν Πίστι μου καὶ νὰ προσπαθῶ νὰ τὴν ἐκφράζω μὲ τέτοιον τρόπον, ὥστε οἱ φτωχές μου λέξεις καὶ ἡ φτωχή μου ζωὴ νὰ μὴν ἀμαυρώσουν τὴν Ἀλήθειαν.

Διότι εἶμαι σίγουρος ὅτι ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτή, ἀπὸ μόνη της, φέρνει βεβαιότητα!»

Καθηγητής, Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Φλωρόφσκυ(†)

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1051-1052.