Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. Μεγάλο Σάββατο Α΄.

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Κατὰ τὸ Μέγα Σάββατο ἑορτάζουμεν τὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν ᾿Ιωσὴφ καὶ τὸ Νικοδῆμο, καθὼς καὶ τὴν κάθοδο αὐτοῦ στὰ σκοτεινὰ βασίλεια τοῦ ᾅδη. ῞Οταν ὁ Κύριος ἀπέθανε, ὡς ἄνθρωπος, καὶ χωρίστηκε ἡ Ψυχὴ ἀπὸ τὸ Σῶμά Του, τότε τὸ μὲν Σῶμά Του, ἀπὸ τὸ ὁποῖο δὲν χωρίστηκε ἡ Θεότητα τοῦ Κυρίου, τέθηκε στὸν τάφο· ἡ δὲ Ψυχή Του, ἑνωμένη καὶ αὐτὴ μὲ τὴ παντοδύναμη Θεότητά Του, κατῆλθε στὸν ᾅδη, καί, ἀφοῦ τὸν νίκησε, ἀπελευθέρωσε τὶς ψυχὲς ποὺ κρατοῦνταν ἐκεῖ. Κατὰ τὴν τρίτη δὲ μέρα ἑνώθηκε πάλι ἡ Ψυχὴ μὲ τὸ Σώμα καὶ τὸ Σῶμα ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκρούς. ῎Ετσι νικήθηκαν, καὶ ὁ ᾅδης, καὶ ὁ θάνατος. Τὸν ᾅδη νίκησε ἡ Ψυχὴ τοῦ Κυρίου, τὸν δὲ θάνατο τὸ Σῶμά Του, διότι καὶ τὰ δύο δὲν ἦσαν μόνα τους, ἀλλὰ ἑνωμένα μὲ τὴ Θεότητα. Ἡ Ψυχὴ αὐτὴ καὶ τὸ Σῶμα αὐτὸ δὲν ἦταν ψυχὴ καὶ σῶμα ἑνὸς κοινοῦ θνητοῦ, ἀλλὰ Ψυχὴ καὶ Σῶμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό, οὔτε ὁ ᾅδης μπόρεσε νὰ κρατήσῃ δέσμια τὴν Ψυχὴ αὐτή, οὔτε ὁ θάνατος μπόρεσε νὰ κρατήσῃ καὶ νὰ παραδώσῃ στὴ φθορὰ τὸ Σῶμα αὐτό.

          Ἑορτάζομε λοιπὸν κατὰ τὸ Μέγα Σάββατον τὴν ταφὴ τοῦ Σώματος τοῦ Κυρίου καὶ τὴν κάθοδο τῆς Ψυχῆς Αὐτοῦ, ἑνωμένης μὲ τὴ Θεότητα, στὰ βασίλεια τοῦ ᾅδη, γιὰ νὰ κηρύξῃ τὴν λύτρωση στὶς ψυχὲς ποὺ κρατοῦνταν ἐκεῖ. Στὴν ἀρχὴ τῆς ᾿Ακολουθίας ψάλλονται τὰ ἀπολυτίκια «Ὁ εὐσχήμων ᾿Ιωσήφ...», «῞Οτε κατῆλθες...», «Ταῖς μυροφόροις» καὶ «᾿Εξέστησαν χοροί...». ῎Επειτα ψάλλεται ὁ Κανόνας τῆς μέρας, ποὺ εἶναι ἄρτιος, δηλαδὴ ἔχει ὀκτὼ ᾿¥Ωδές, καὶ ἀρχίζει μὲ τὸν εἱρμὸ «Κύματι θαλάσσης...». ᾿Ακροστιχίδα ἔχει «Καὶ σήμερον δὲ Σάββατον μέλπω μέγα». Ἡ ἀκροστιχίδα αὐτὴ εἶναι ἑνιαία μὲ τὴν ἀκροστιχίδα τοῦ Κανόνα τῆς προηγουμένης μέρας. Ὁλόκληρη ἔχει ἔτσι: «Προσάββατόν τε καὶ σήμερον δὲ Σάββατον μέλπω μέγα».

(συνεχίζεται)