Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη γιὰ τὴ Θεία Εὐχαριστία

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Εἶναι γεγονὸς ὅτι τὸ θειότατο Δεῖπνο προτυπώνεται καὶ προφητεύεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ ἐκπληκτικὸ τρόπο, ὅπως π.χ. στὶς παρακάτω περιπτώσεις: Ὁ μυστηριώδης ἐκεῖνος ἱερέας καὶ βασιλιᾶς Μελχισεδὲκ κάποτε πρόσφερε στὸν ᾿Αβραὰμ ἄρτο καὶ οἶνο, γιατὶ ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφὴ “ἧν ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου” (Γεν. 14, 18). ῎Αρα τὰ δῶρα αὐτὰ εἶχαν θρησκευτικὴ σημασία. Ὁ ἔνδοξος Δαβὶδ νοσταλγοῦσε τὸ μεγάλο Μυστήριο, ὅταν ἔγραφε: “Ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν... καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον” (Ψαλμ. 22, 5). Ὁ προφήτης Ἡσαΐας ἀναφέρει ὅτι ἕνας ἄγγελος τοῦ καθάρισε τὸ στόμα του μὲ ἕνα κάρβουνο τὴν ἡμέρα τῆς κλήσεώς του στὸ προφητικὸ ἀξίωμα. (Ἡσ. 6, 7). Σὲ αὐτὸ τὸ περιστατικὸ βλέπει ἡ Ἐκκλησία μας τὸν συμβολισμὸ τῆς Θείας Κοινωνίας, ὅταν ψέλνῃ: «Ἡ λαβὶς ἡ μυστικὴ ἡ τὸν ἄνθρακα Χριστὸν συλλαβοῦσα ἐν γαστρὶ σὺ ὑπάρχεις, Μαριάμ». Τέλος ὁ προφήτης Μαλαχίας γιὰ τὸ μεγάλο μυστήριο γράφει: “᾿Απὸ ἀνατολῶν ἡλίου ἕως δυσμῶν τὸ ὄνομά μου (μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ προφήτη) δεδόξασται ἐν τοῖς ἔθνεσι καὶ ἐν παντὶ τόπῳ προσάγεται θυμίαμα τῷ ὀνόματί μου καὶ θυσία καθαρὰ” (Μαλ. Ι, ΙΙ). Πῶς ὅμως προσφέρεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο μιὰ θυσία πνευματική, ἀφοῦ οἱ Ἑβραῖοι δὲν παραδέχονταν ἄλλη θυσία, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ δικιά τους, ποὺ γινόταν στὸν ὀνομαστὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος; Χωρὶς ἀμφιβολία πρόκειται γιὰ τὴν ὑπέρτατη θυσία τοῦ Θεανθρώπου στὸν Γολγοθᾶ, ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνεται ἀναιμάκτως σὲ κάθε θεία λειτουργία, τὴν ὁποία τελεῖ ὁ μεγάλος ἀρχιερέας Χριστός, ὅπως ἐτέλεσε ὁ ἴδιος γιὰ πρώτη φορὰ τὸ Μυστήριο στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο. Ὁ ῞Αγιος Χρυσόστομος γράφει χαρακτηριστικά: “Ὁ Χριστὸς ὁ τὴν Τράπεζαν διακοσμήσας ἐκείνην (τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου), οὗτος καὶ ταύτην διακοσμεῖ” (Μἂὼὃὸ 49, 380) Καὶ ἄλλοτε: “Οὐδὲν ἐκεῖνο (τὸ Δεῖπνο) τούτου διενήνοχεν (διαφέρει), ἀφοῦ καὶ τοῦτο κἀκεῖνο Αὐτὸς ἐργάζεται”.