Μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος
Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου
(Ἀπόσπασμα ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς,
τὴν ὁποία ἀπέστειλε ὁ ἅγιος Γέροντας, τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1965,
πρὸς τὸν τότε Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν)
Ἐὰν ὄχι, τότε πρὸς τί «πεποίθαμεν ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων
οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία»; Τότε, Παναγιώτατε, ἐφαρμόζονται πλέον ἐφ᾽ ἡμῶν οἱ
λόγοι τοῦ Προφήτου: «Οὐαὶ οἱ
καταβαίνοντες εἰς Αἴγυπτον ἐπὶ βοήθειαν, οἱ ἐφ᾽ ἵπποις πεποιθότες καὶ ἐφ᾽ ἅρμασιν,
ἔστι γὰρ πολλά, καὶ ἐφ᾽ ἵπποις, πλῆθος σφόδρα, καὶ οὐκ ἦσαν πεποιθότες ἐπὶ τὸν ἅγιον
τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὸν Κύριον οὐκ ἐζήτησαν. Καὶ αὐτὸς σοφῶς ἦγεν ἐπ᾽ αὐτοὺς κακά,
καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐ μὴ ἀθετηθῇ, καὶ ἐπαναστήσεται ἐπ᾽ οἴκους ἀνθρώπων πονηρῶν
καὶ ἐπὶ τὴν ἐλπίδα αὐτῶν τὴν ματαίαν, Αἰγύπτιον ἄνθρωπον καὶ οὐ Θεόν, ἵππων
σάρκας καὶ οὐκ ἔστι βοήθεια· ὁ δὲ Κύριος ἐπάξει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ᾽ αὐτούς, καὶ
κοπιάσουσιν οἱ βοηθοῦντες, καὶ ἄμα πάντες ἀπολοῦνται» (Ἡσ. λα´, 1-3).
Παναγιώτατε·
μυριάκις προτιμότερον νὰ ἐκριζωθῇ ὁ ἱστορικὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος καὶ νὰ μεταφυτευθῇ εἰς τινα ἔρημον νησίδα τοῦ Πελάγους, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ καταποντισθῇ εἰς τὰ βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἢ νὰ ἐπιχειρηθῇ ἔστω καὶ ἡ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπὸ τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Πίστεως».
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου