ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας ΙΕ΄.

Ἐν προσευχητικῇ ἀναμονῇ τῆς «Ἐξοδίου Ἀκολουθίας»

Ὁ πάπας κι οἱ ὀπαδοί του ἔφτασαν σὲ τέτοια ὑπερηφάνεια, τοὺς κατέλαβε τέτοια ὑψηλοφροσύνη, ὥστε τόλμησαν νὰ κρίνουν τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν, τὴν ἴδια τὴν Ὑποστατικὴν Σοφίαν τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὑπερηφάνειά τους τοὺς ὁδήγησε σὲ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νὰ διαστρέψουν κάποια ἀπὸ τὰ λόγια καὶ τὶς ἐντολές Του, ποὺ ἔπρεπε νὰ μείνουν στὴν ἀνθρωπότητα ἀναλλοίωτα μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ἔχουμε γιὰ παράδειγμα τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ παπισμοῦ σχετικὰ μὲ τὴν ἐκπόρευσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθὼς ἐπίσης τὴν διαστρέβλωσι τῆς ἐντολῆς Του γιὰ τὴν μετάληψι τοῦ τιμίου καὶ παναχράντου αἵματός Του, τὴν ὁποίαν οἱ παπικοὶ δὲν ἀποδέχονται, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίετε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον αὐτοῦ πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ» (Α´ Κορ. ια´, 26). Ἀντὶ γιὰ ἔνζυμον ἄρτον στὴν «λειτουργία» τους, ποὺ ἐπιτελοῦν, χρησιμοποιοῦν τὶς λεγόμενες «ὄστιες». Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος, μύρια ἕπονται…

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»., σσ. 1075-1097.

(συνεχίζεται)