Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς Ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος σύγχρονος Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας Γ΄.

Ἐνῷ ἀργότερα διηκόνη ἱεραποστολικῶς στὴν τότε Τσεχοσλοβακία (1930-1931), συμβάλλοντας στὸν ἐπανευαγγελισμὸ καὶ στὴν ἐπανένταξι στὴν Ἐκκλησία τῶν τέως θυμάτων τοῦ ὑπούλου παπικοῦ «δολεροῦ δώρου», δηλαδὴ τοῦ «δουρείου ἵππου» τῆς Οὐνίας, ἐπληροφορήθη ὅτι ἐπελέγη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διὰ νὰ χειροτονηθῇ εἰς Ἐπίσκοπον. Τὸ ταπεινό του ὅμως φρόνημα δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ ἀποδεχθῇ τὸ προταθὲν ἀξίωμα.

Δὲν παρῆλθεν πολὺς καιρὸς ἀπὸ τὴν πολύπλευρη μάχη του διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν θυμάτων τῆς ἀείποτε ὕπουλης καὶ δολίου παπικῆς Οὐνίας· καὶ ἰδού: Σιδερόφρακτοι Οὖννοι τοῦ Παποκινήτου Ναζισμοῦ καὶ Φασισμοῦ κατέλαβαν τὴν Ὀρθόδοξον Σερβίαν.

Κατὰ τὰ χρόνια τῆς κατοχικῆς καταχνιᾶς, ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος περιεφέρετο ἐναγωνίως ἀνάμεσα στὸν πονεμένον λαό, προσφέροντας μὲ ἀνείπωτες θυσίες τὴν ἄῤῥητη γλυκειὰ παρηγοριὰ τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ.

Μὲ τὴ φυγάδευσι τῶν ναζιστοφασιστῶν, ἐπελαύνει κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Σερβίας ἕνα ἄλλον θηρίο: Ὁ ἄθεος κομμουνισμός. Μὲ θαῦμα ἀποφεύγεται ἡ ἐκτέλεσίς του, καταδικασθέντος εἰς θάνατον ἀπὸ τοὺς ἀθέους, καὶ ἐγκλείεται ἀναγκαστικῶς εἰς τὴν Μονὴν «τῶν Ἀρχαγγέλων» στὸ Τσέλιε τοῦ Βάλιεβο.

Ἀκόμη καὶ ἔγκλειστος εὑρίσκετο ὑπὸ καταδιωγμόν. Ἀφιερώθη τότε ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος ἐντονώτερον στὴν ἀδιάλειπτον προσευχή, τὴν μελέτη τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων τῶν Ἁγίων, τὴν συγγραφὴ ἐμπνευσμένων συγγραμμάτων, τὴν τέλεσι καθημερινῶς τῆς Θείας Λειτουργίας, τὴν μετὰ κάθε ἀκριβείας τήρησι τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ γενικῶς τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ Ὀρθοδόξου μοναχικοῦ Τυπικοῦ. Νήστευε μετ᾽ ἀκριβείας ἀπέχοντας ἁπολύτως ἀπὸ κάθε τροφὴ καθ᾽ ὅλας τὰς Παρασκευὰς τοῦ ἔτους καθὼς τηροῦσεν εὐλαβῶς καὶ ὅλας τὰς ἄλλας ἡμέρας νηστειῶν. Στὶς προσευχές του μνημόνευε καθημερινὰ πλῆθος ὀνομάτων ἐπικαλούμενος τὴν ἐκ Θεοῦ βοήθειαν πρὸς τοὺς πονεμένους ἀδελφούς.

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ,. 1064-1066.

(συνεχίζεται)