᾿Επίσης κατὰ τὴ Μεγάλη Δευτέρα ἐπιτελοῦμε ἀνάμνηση καὶ τῆς ἀκάρπου συκιάς, τὴν ὁποία καταράστηκε ὁ Κύριος, καὶ ξηράνθηκε. Ἡ συκιὰ αὐτὴ συμβολίζει, τόσο τὴν Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ἡ ὁποία δὲν εἶχε πνευματικοὺς καρπούς, καὶ γι᾿ αὐτὸ καταδικάστηκε ἀπὸ τὸν Κύριο, ὅσο καὶ πάντα ἄνθρωπον, στερούμενον ἀπὸ πνευματικοὺς καρπούς, δηλαδὴ ἀρετές. Ἡ ᾿Εκκλησία, μὲ τὸ νὰ φέρνῃ μπροστά μας τὸ παράδειγμα τῆς συκιάς, θέλει νὰ μᾶς προτρέψ¥η σὲ ἀγῶνες πνευματικοὺς πρὸς ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν.
Ἡ ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας εἶναι ἀφιερωμένη στὰ δυὸ πιὸ πάνω θέματα (τοῦ ᾿Ιωσὴφ καὶ τῆς συκιὰς) καὶ ἐπὶ πλέον στὸ θέμα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου πρὸς τὸ Πάθος. Πρῶτο τροπάριο ψάλλεται, ὡς εἰσαγωγή, τὸ ὡραιότατο καὶ κατανυκτικώτατο «᾿Ιδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...», ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν παραβολὴ τοῦ Κυρίου περὶ τῶν δέκα παρθένων. ᾿Εξ αἰτίας τοῦ τροπαρίου αὐτοῦ, ποὺ ψάλλεται καὶ κατὰ τὶς δύο ἑπόμενες ἡμέρες, οἱ ᾿Ακολουθίες τῆς Μεγάλης Δευτέρας, τῆς Μεγάλης Τρίτης καὶ τῆς Μεγάλης Τετάρτης λέγονται καὶ «᾿Ακολουθίες τοῦ Νυμφίου».
᾿Ακολουθοῦν
τρία καθίσματα «Τὰ πάθη τὰ σεπτά...», «᾿Αόρατε Κριτά...» καὶ «Τῶν παθῶν τοῦ
Κυρίου τὰς ἀπαρχάς...», ποὺ ἀναφέρονται στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου. Μετὰ τὸ Εὐαγγέλιον
(Ματθ. κα΄ 18-43), ἀπαγγέλλεται ὁ Ν΄ Ψαλμός. Ὁ Κανόνας τῆς μέρας ἀποτελεῖται ἀπὸ
τρεῖς ᾿¥Ωδὲς (α΄, η΄ καὶ θ΄), ἀρχίζει μὲ τὸν εἰρμὸ «Τῷ τὴν ἄβατον...», ἔχει δὲ ὡς
ἀκροστιχίδα «Τῇ Δευτέρᾳ». Μετὰ τὸν Κανόνα ψάλλεται τὸ ἐξαποστειλάριο «Τὸν νυμφῶνά
Σου βλέπω...», ποὺ ἐπαναλαμβάνεται καὶ κατὰ τὶς τρεῖς ἑπόμενες μέρες. Μετὰ
ψάλλονται τὰ στιχηρὰ τῶν αἴνων καὶ τὰ ἀπόστιχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου