Α. ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΩΔΕΣ Δ΄.

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

    Οἱ ναῦτες, διαισθανόμενοι ὅτι ὁ Θεὸς εἶχε ἐξαπολύσει τὴν τρικυμία, ἔῤῥιψαν κλήρους, γιὰ νὰ βροῦν τὸν αἴτιο. Ὁ κλῆρος ἔπεσε στὸν ᾿Ιωνᾶ, ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζει τὴν ἐνοχή του, καὶ ζητεῖ νὰ ῥιφθῇ στὴ θάλασσα ἀπὸ τοὺς ναῦτες. ῎Ετσι καὶ ἔγινε, καὶ εὐθὺς ἐκόπασε ἡ ταραχὴ τῆς θάλασσας.

     Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν ἄφησε τὸν ᾿Ιωνᾶ0 νὰ πνιγῇ, ἀλλὰ διέταξε ἕνα πελώριο ψάρι (κῆτος) νὰ τὸν καταπιῇ καὶ ἔτσι διατηρήθηκε ζωντανὸς ὁ ᾿Ιωνᾶς στὴν κοιλιὰ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ψαριοῦ τρεῖς μέρες καὶ τρεῖς νύκτες. Βρισκόμενος δὲ μέσα στὴν κοιλιὰ τοῦ ψαριοῦ, προσευχήθηκε πρὸς τὸ Θεό, καὶ ἡ προσευχὴ ἀπετέλεσε τὴν ἕκτη βιβλικὴ ᾿Ωδὴ τῆς ᾿Εκκλησίας. Ἡ ἀρχὴ της εἶναι: «᾿Εβόησα ἐν θλίψει μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου καὶ εἰσήκουσέ μου». Τὴν ᾿¥Ωδὴ αὐτὴ περιέχει τὸ βιβλίο τοῦ ᾿Ιωνᾶ (κεφ. β΄).

   ζ΄) Ἡ ἑβδόμη ὠδὴ εἶναι ὕμνος τῶν τριῶν εὐσεβῶν ᾿Ισραηλιτῶν νέων ᾿Ανανία, ᾿Αζαρία καὶ Μισαὴλ (ἢ Σεδράχ, ᾿Αβδεναγὼ καὶ Μισάχ), οἱ ὁποῖοι ἀρνήθηκαν νὰ προσκυνήσουν τὸ χρυσὸ ἄγαλμα, ποὺ ἔστησε ὁ βασιλιὰς τῆς Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ, καὶ πρὸς τιμωρία ἐῤῥίφθηκαν στὴν κάμινο τοῦ πυρός, ἀφοῦ προηγουμένως πυρακτώθηκε αὐτὴ σὲ πολὺ μεγάλο βαθμό. Ὁ Θεὸς ὅμως φύλαξε τοὺς πιστοὺς νέους καὶ ἡ φοβερὴ φωτιὰ δὲν ἔβλαψε οὔτε τρίχα τῆς κεφαλῆς τους. Τότε αὐτοί, ἐνῷ βρίσκονταν στὸ μέσο τῆς φωτιᾶς καὶ ἐδροσίζονταν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ἀνέπεμψαν, μέσῳ τοῦ στόματος τοῦ ᾿Αζαρία, ὕμνο εὐχαριστίας, ἐξομολογήσεως καὶ δοξολογίας πρὸς τὸν Εὐεργέτη των Θεό. Ἡ ἀρχὴ τῆς ᾿¥Ωδῆς αὐτῆς εἶναι: «Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετός, καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας». Τὴν ᾿¥Ωδὴ αὐτὴ περιέχει τὸ βιβλίον τοῦ προφήτη Δανιὴλ (κεφ. γ΄).

(συνεχίζεται)