ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Πέτρος ὁ Πελοποννήσιος:  Εἶναι ἡ μεγαλύτερη μορφὴ στὸ χῶρο τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς μας μουσικῆς κατὰ τὸν δέκατο ὄγδοο αἰώνα.

          Τὰ βιβλία ποὺ ἔγραψε, ἀφοῦ μεταγράφησαν στὴ νέα παρασημαντικὴ, δηλαδὴ στὸ καινούργιο γραφικὸ σύστημα, κυριαρχοῦν σήμερα στὶς ἀκολουθίες τῆς ᾿Εκκλησίας μας. Ὑπῆρξε καλλίφωνος ψάλτης καὶ ἐγνώριζε σὲ τέλειο βαθμὸ τὴν «ἐξωτερική», ὅπως ὀνομάζεται ἡ κοσμικὴ μουσική. Ὡς ἐκ τούτου συνέγραψε «᾿Ανθολογία» μὲ τραγούδια τοῦ καιροῦ του.

          Τὸ 1770, λίγα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ θάνατό του, ἦλθαν ἀπὸ τὴν Περσία στὴν Κωνσταντινούπολη τρεῖς μουσουλμάνοι χανεντέδες (μελοποιοί), οἱ ὁποῖοι ἔφερναν μαζί τους μιὰ ἀνέκδοτη σύνθεσή τους γιὰ τὴν τραγουδήσουν στὸν σουλτάνο. Οἱ μουσικοὶ τῆς αὐλῆς θεώρησαν προσβολὴ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ ἔτσι ὕστερα ἀπὸ ὁδηγίες τοῦ Πέτρου, οἱ δερβίσηδες τοῦ Τεκὲ στὸ Πέρα προσκάλεσαν γιὰ γεῦμα τοὺς Πέρσες μουσικούς. Μετὰ τὸ φαγητό τοὺς παρεκάλεσαν νὰ ψάλλουν γιὰ χάρη τοὺς τὴν ἀνέκδοτη σύνθεσή τους. ᾿Ενῷ ἔψαλλαν αὐτοί, ὁ Πέτρος, ποὺ ἦταν κρυμμένος, ἄκουσε, κατέγραψε καὶ ἐκαλλώπισε τὸ μελῳδικὸ ᾄσμα τῶν Περσῶν.

          Σὲ λίγο παρουσιάστηκε στὸ προαύλιο τοῦ Τεκὲ ὁ Πέτρος. Οἱ δερβίσηδες ἔτρεξαν να προϋπαντήσουν τὸ «δάσκαλό» τους. Τότε παρεκάλεσαν τοὺς Πέρσες μουσικοὺς νὰ ξανατραγουδήσουν τὸ ἔργο γιὰ χάρη τοῦ Ρωμηοῦ δασκάλου τους. ᾿Αφοῦ τὸ ἑρμήνευσαν, ὁ Πέτρος παίρνοντας τὸ σοβαρό του ὕφος, παρετήρησε ὅτι αὐτὸ τὸ ἐξαίσιο τραγούδι εἷναι δικό του καὶ ὁπωσδήποτε οἱ Πέρσες τὸ ἐδιδάχθησαν ἀπὸ κάποιον απὸ τοὺς μαθητές του, ποὺ ἦσαν διεσπαρμένοι στὴν ᾿Αραβία καὶ τὴν Περσία. Τότε τοὺς ἔδειξε καὶ τὸ χαρτί ὅπου εἷχε καταγράψει τὸ ¥ἆσμα καὶ τὸ τραγούδησε παίζοντας τὴν πανδουρίδα του. 

          Τότε οἱ Πέρσες κατάλαβαν ὅτι οἱ Ρωμηοὶ τοὺς εἷχαν ξεγελάσει καὶ ὥρμησαν νὰ σκοτώσουν τὸν Πέτρο. Κάποιος ἅλλος τοῦ ἔσπασε τὴν πανδουρίδα του. Τότε οἱ δερβίσηδες ἔδεσαν τοὺς Πέρσες μουσικοὺς καὶ σὲ λίγες μέρες τοὺς ἐξώρισαν σὰν ἀγύρτες.

(συνεχίζεται)