ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (Διδακτορική Διατριβή) «ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ» ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Α ΤΟΥ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥ «Βυζαντινής Μουσικής Χορδής» ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ Γ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

Φιλόλογος

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Από αναφορά του Πλάτωνα στους Νόμους μαθαίνουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώρισαν την πολυφωνία, την οποίαν ονόμαζαν ετεροφωνία. Όμως δεν θεωρούσαν πρέπον να σκούν τα παιδιά τους σ’ αυτήν. Προτιμούσαν την ταυτοφωνία φωνών και οργάνων, όπως ισχύει σήμερα στην εκκλησιασιτκή μουσική παιδεία.

          Η αρχαιοελληνική μουσική γραφή θα εγκαταλειφθεί σταδιακά τον 4^ο αι. μ.Χ. και θα στηριχθεί στη λογική των προσωδιακών συμβόλων, δηλαδή των τόνων. Οι τρόποι και οι κλίμακες των αρχαίων μετονομάσθηκαν από τους βυζαντινούς μελωδούς σε ήχους. Οι αρχαίοι τρόποι, Δώριος, Λύδιος Φρύγιος, Μιξολύδιος, Αιολικός, Υπολύδιος, Ιωνικός, Υποφρύγιος, σε αντίστοιχους ήχους: πρώτος, δεύτερος, τρίτος, τέταρτος, πλάγιος Α΄, βαρύς κ.λ.π.

          Οι 7 νότες της μεταβυζαντινής μουσικής, πα, βου, γα, δη, κε, ζω, νη στηρίζονται στην αρχαία μουσική, η δε ηχητική τους είναι η μουσική εκφορά των 7 πρώτων γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου (ΠΑ) Α (ΒΟΥ) Β (ΓΑ) Γ (ΔΗ) Δ (ΚΕ) Κ (ΖΩ) Ζ (ΝΗ) Η.

(συνεχίζεται)