(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)
᾿Αναφέρεται ὅτι ὅταν ὁ Μωάμεθ ὁ Β’ ὁ
Πορθητὴς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔμαθε ὅτι οἱ ψάλτες τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας
μποροῦν νὰ γράφουν τὶς μελῳδίες τῶν ἀγαρηνῶν, διέταξε, νὰ ἔρθουν μπροστά του ἕνας
ψάλτης καὶ ἕνας Πέρσης, ὁ ὁποῖος ἦταν καὶ ἐπιστήμονας καὶ καλλίφωνος.Ὁ Πέρσης
λοιπὁν τραγούδησε ἕνα ἄσμα καὶ ὁ ψάλτης τὸ ἔγραψε. ῞Οταν δὲ ὁ ψάλτης τραγούδησε τὸ ἄσμα ἐθαύμασαν καὶ ὁ Μωάμεθ
καὶ ὁ Πέρσης μουσικός. Ὁ Μωάμεθ τότε χάρισε καὶ στοὺς δύο πολλὰ δῶρα,
θαυμάζοντας τὴν λεπτότητα του ψάλτη. Λέγεται, ἐπίσης, ὅτι ὁ Πέρσης, ὅταν ἄκουσε
τὸν ψάλτη νὰ μιμεῖται καὶ νὰ τραγουδᾶ αὐτὸ ποὺ οὐδέποτε εἶχε ἀκούσει, τὸν ἐπροσκύνησε
λέγοντας ὅτι πράγματι εἶναι μεγάλη ἡ σοφία καὶ ἡ δεξιότητα τοῦ ψάλτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου