Κυριακὴ τοῦ Πάσχα Β΄.

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Ἡ Ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ῎Ορθρος καὶ Θεία Λειτουργία τοῦ ᾿Ιωάννου Χρυσοστόμου, τελεῖται συνήθως τὸ μεσονύκτιο τοῦ Σαββάτου πρὸς τὴν Κυριακή. Κατ᾿ ἀρχὴ ψάλλεται πάλι ὁ Κανόνας τοῦ Μεγάλου Σαββάτου «Κύματι θαλάσσης...» καὶ τὸ τροπάριο «῞Οτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον...». ᾿Ακολουθεῖ τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς...» καὶ τὸ «Τὴν ἀνάστασίν Σου...». ᾿Αφοῦ ἀναγνωστῇ τὸ Εὐαγγέλιο (Μάρκου ις΄ 1-8), ψάλλεται δέκα φορὲς τὸ «Χριστὸς ἀνέστη...» μὲ στίχους καὶ ἔπειτα ὁ Κανόνας τῆς μέρας τοῦ Πάσχα, ποίημα τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ, ἀληθινὸ ἀριστούργημα. ῞Οπως λέγει ὁ θεῖος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, «μὲ δύο λαμπρὰ πράγματα ἠθέλησε νὰ λαμπρύνῃ τὴν λαμπρὰν ᾿Ανάστασιν τοῦ Κυρίου ἀξίως τῆς ἰδικῆς του λαμπρότητος ὁ λαμπρὸς τῷ βίῳ, λαμπρότερος τῷ λόγῳ καὶ λαμπρότατος τὴν ψυχὴν ᾿Ιωάννης· πρῶτον μὲν γὰρ ἐλάμπρυνε τὴν λαμπρὰν ἡμέραν ταύτην ὄχι μὲ ἄλλον ἦχον, ἀλλὰ μὲ τὸν πρῶτον, διότι αὐτὸς εἶναι ἦχος, ὅπου ἔχει τὸ μέλος ὀρθόν τε, σύντονον καὶ γενναῖον... δεύτερον δὲ ἐλάμπρυνε τὴν Λαμπρὰν ὁ λαμπρὸς μελῳδὸς μὲ τὰς λαμπρὰς ῥήσεις τοῦ λαμπροτάτου πανηγυριστοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἵνα ἐκ λαμπροῦ πανηγυριστοῦ, ὑπὸ λαμπροῦ μελῳδοῦ, διὰ λαμπροῦ ἤχου, μὲ λαμπρὰς ῥήσεις λαμπρῶς τὸ λαμπρὸν τῆς Λαμπρᾶς ἡμέρας συγκροτῆται μέλος...» (“Ἑορτοδρόμιον σελ. 418). Ὁ Κανόνας αὐτὸς εἶναι ἄρτιος (ἀπὸ ὀκτὼ ᾿¥Ωδές). ᾿Ακροστιχίδα δὲν ἔχει. ᾿Αρχίζει δὲ μὲ τὸν εἰρμὸ «᾿Αναστάσεως ἡμέρα...». Μετὰ τὸ ἐξαποστειλάριο «Σαρκὶ ὑπνώσας...» ψάλλονται τὰ στιχηρὰ τῶν αἴνων, καθὼς ἐπίσης καί κάποια εἰδικὰ στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, δηλαδὴ τὰ «Πάσχα ἱερόν...», «Δεῦτε ἀπὸ θέας...» κ.τ.λ. Γύρω στὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας διευάζεται ὁ ἔξοχος «Κατηχητικὸς Λόγος» τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννη τοῦ Χρυσοστόμου καὶ ἔπειτα ψάλλεται τὸ ἀπολυτίκιό του.