Κατὰ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἑορτάζουμε τὰ Πάθη τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ ἐπιτελοῦμε ἀνάμνηση τῶν ἐμπτυσμῶν, τῶν ῥαπισμάτων, τῶν ὕβρεων κ.τ.λ., καὶ κυρίως τῆς σταυρώσεως καὶ τοῦ φρικτοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου. Μᾶς ὑπενθυμίζει ἀκόμη ἡ ᾿Εκκλησία μας, κατὰ τὴ μέρα αὐτὴ τὴ ὁμολογία τοῦ λῃστή πάνω στὸ σταυρό, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι Βασιλιὰς οὐράνιος, καὶ τὴν παράκλησή του, ὅπως τὸν ἐνθυμηθῇ στὴ Βασιλεία Του.
Σ᾿
αὐτὰ τὰ γεγονότα εἶναι ἀφιερωμένη καὶ ἡ ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας. Πρῶτο ψάλλεται τὸ
τροπάριο, ποὺ ψάληκε καὶ κατὰ τὴ Μεγάλη Πέμπτη «῞Οτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταί...» καὶ
ἀμέσως μετὰ ἀναγινώσκεται Εὐαγγέλιο, τὸ πρῶτο ἐκ ἀπὸ τὰ δώδεκα, ποὺ περιέχει ἡ ᾿Ακολουθία
τῆς μέρας. Μεταξὺ τῶν πρώτων Εὐαγγελίων, μέχρι τοῦ ἕκτου, παρεμβάλλονται ἀντίφωνα
καὶ καθίσματα, ποὺ ἀναφέρονται στὴν προδοσία τοῦ ᾿Ιούδα, τὴν ἄρνηση τοῦ Πέτρου,
τὴν ἀγνωμοσύνη τῶν Ἑβραίων πρὸς τὸν Κύριον, τὴν ὁμολογία τοῦ λῃστοῦ κ.τ.λ. Τὸ
ιε΄ ἀντίφωνο εἶναι τὸ «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου...». Ὡς γνωστό, ὅταν ψάλλεται
τοῦτο, λιτανεύεται ὑπὸ τῶν Ἱερέων στὸ μέσο τοῦ Ναοῦ ὁ ᾿Εσταυρωμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου