ΙΑΤΡΕΙΟΝ ΚΑΙ ΧΩΝΕΥΤΗΡΙΟΝ

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

        Ιατρείο είναι η μετάνοια.  Ιατρείο που θεραπεύει από την αμαρτία.  Είναι δώρο ουράνιο, δύναμης θαυμαστή.  Ούτε τον ανήθικο αποπέμπει ούτε τον μέθυσο αποστρέφεται ούτε τον
ειδωλολάτρη σιχαίνεται ούτε τον υβριστή απομακρύνει ούτε τον βλάσφημο εκδιώκει ούτε τον υπερήφανο.  Όλους τους δέχεται και τους μεταβάλλει.  Είναι χωνευτήρι η μετάνοια, μέσα εις το οποίον καίγεται η αμαρτία…
        Εάν ο Θεός τιμωρούσε τους ανθρώπους ευθύς μόλις αμαρτάνουν, και δεν τους έδιδε καιρόν μετανοίας, ο κόσμος όλος θα καταστρέφετο και θα εχάνετο  τελείως.  Αν ήταν ταχύς ο Θεός εις τον να τιμωρεί δεν θα κέρδιζε τον Παύλο η Εκκλησία, ένα τόσο μεγάλο και σπουδαίο άνθρωπο.  Αλλά ο Θεός συγχωρούσε τον Παύλο, όταν
βλασφημούσε, δια να μας τον δείξει κατόπιν μετανοούντα.  Η μακροθυμία του Θεού έκαμε τον λύκο ποιμένα, τον τελώνη ευαγγελιστή.  Η μακροθυμία του Θεού ελέησε και όλους εμάς, αυτή μας μετέβαλε και μας έκαμε καλύτερους.
        Αν δεις καμιά φορά νηστευτή τον άλλοτε μέθυσο, αν δεις θεολόγο τον άλλοτε βλάσφημο, αν δεις εκείνον  που μόλυνε το στόμα του με αισχρά λόγια και άσματα, να εξαγνίζει τώρα την ψυχή
του με θείους ύμνους, θαύμασε του Θεού την μακροθυμία, επαίνεσε την μετάνοια και , παρατήρα την μεταβολή που γίνεται εις τας ψυχάς των μετανοούντων, επαναλάμβανε τα λόγια του προφήτου:  «Αυτή η μεταβολή είναι έργον της δεξιάς του Ύψιστου».
        Όλων των κακών αιτία είναι τα αμαρτήματα.  Εξ αιτίας των αμαρτημάτων έρχονται εις ημάς λύπες.  Αυτά φέρνουν ταραχές, αυτά προκαλούν πολέμους, αυτά γίνονται πηγή ασθενειών, απ’ αυτά δημιουργούνται όλα τα βάσανά μας.  Όπως οι καλοί γιατροί όταν εξετάζουν ένα άρρωστο, δεν προσέχουν μόνο εις τας εξωτερικάς
εκδηλώσεις της αρρώστιας, αλλά προσπαθούν κάτω από τας εκδηλώσεις να διαγνώσουν την βαθύτερη αιτία, έτσι έκαμνε και ο Σωτήρ.  Διότι και ο Κύριος δίδασκε ότι βαθύτερα αίτια όλων των ανθρωπίνων δυστυχιών είναι η αμαρτία.  Και γι’  αυτό, όταν του πήραν τον παραλυτικό δια να τον θεραπεύσει, τι του είπε:  Και του το είπε αυτό, διότι ως γιατρός της ψυχής, αντελήφθη ότι ο άρρωστος εκείνος πρώτα είχε παραλύσει ψυχικώς και ύστερα έπαθε και την σωματική παράλυση.  Με άλλα λόγια, δια τον άνθρωπο αυτόν, αιτία της ασθένειας ήταν η προηγηθείσα αμαρτία.  Αλλά και γενικώς τέτοια είναι πάντοτε η αμαρτία.  Μας προξενεί λύπη, μας ζημιώνει, γίνεται αιτία συμφοράς.