Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη

Περὶ Προσευχῆς

A.

Προσευχὴ εἶναι ἐπικοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Δημιουργό του.

Προσευχὴ εἶναι, ἑπομένως, κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό!

Καὶ ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι Παρών, πανταχοῦ καὶ πάντοτε, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ προσευχή μας ὀφείλει νὰ εἶναι ζωντανὴ καὶ ἀδιάλειπτος,

παντοῦ καὶ πάντοτε!

* * *

Ἡ ἀληθινὴ προσευχὴ δὲν ἔχει καμία σχέσι οὔτε μὲ τὶς λεγόμενες «μεθόδους χαλαρώσεως», οὔτε μὲ τάχα «ὑπερβατικοὺς διαλογισμούς», οὔτε μὲ ὕποπτες «τεχνικὲς» ποὺ συνήθως τὶς πλασάρουν ἐντέχνως κάποιοι ἐπιτήδειοι, κατὰ κανόνα πλανεμένοι! Μακρυὰ ἀπ᾽ αὐτούς!

Ἡ ἀληθινὴ προσευχή, γιὰ νὰ ἔχη σωτήρια ἀποτελέσματα, χρειάζεται ἀπαραιτήτως ταπείνωσι, συντριβὴ καρδίας και αὐτομεμψία.

Χωρὶς νὰ ἔχουμε μετοχὴ στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἡ προσευχή μας παραμένει ἄκαρπος, νεκρὰ καὶ ἀνενέργητος.

* * *

Προσευχὴ εἶναι ἡ συνειδητὴ ἐπικοινωνία μας μὲ τόν ἀπείρως

ὑπερτέλειο Θεό, ἔχοντας ταυτόχρονα συνείδησι τῆς ἰδικῆς μας ἀπύθμενης εὐτέλειάς μας.

Αὐτὰ τὰ δύο, ὅταν συνυπάρχουν μέσα στὴν συνείδησί μας ἀδιάσπαστα μαζί, τότε εὑρίσκομεν καὶ τὸ νόημα τῆς λεγομένης «Εὐχῆς»: Δηλαδὴ τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό»:

Ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη καὶ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἡ παραδοχὴ καὶ ἐπίγνωσι τῆς ἰδικῆς μας ἐλεεινότητας. Ἑπομένως, τὸ μόνο, ποὺ ἐπιβάλλεται σὲ μᾶς εἶναι τὸ νὰ ζητοῦμε ἀδιαλείπτως ἀπὸ τὸν Κύριο, τὸ Ἔλεός Του!

Μελοποιημένο ποίημα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου

σὲ μουσικὴ Γερασίμου (ΠαπαΤέλλου) Παπαδοπούλλου

καταγραμμένο σὲ βυζαντινὴ παρασημαντικὴ

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.