Ἡ ἀνδρεία γυνὴ κατὰ τὸ Παροιμιῶν λα΄ (στ. 10-31) A

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

Τὸ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ ὁποῖο φέρει τὸν τίτλο «Παροιμίαι» ἔχει γραφτεῖ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιγραφὴ τοῦ βιβλίου καθὼς καὶ μὲ τὴν πατερικὴ παράδοση ἀπὸ τὸν σοφὸ Σολομώντα, ἀπόγονό του Δαβίδ. Ἔχει γραφτεῖ ὑπὸ μορφὴ ποιήματος στὴν ἑβραϊκὴ γλώσσα τῆς κλασσικῆς περιόδου. Στὸ τελευταῖο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τῶν Παροιμιῶν, στίχοι 10-31 ὑπάρχει ἕνας ὑπέροχος ὕμνος πρὸς τὴν δραστήρια καὶ ἐνάρετη γυναίκα. Ὁ ὕμνος αὐτὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ 22 στίχους καὶ ἔχει στὸ Μασωριτικὸ (ἑβραϊκὸ κείμενο) ἀλφαβητικὴ ἀκροστοιχίδα.

Ἡ γυναίκα ὅπως ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Πέτρος εἶναι ἀσθενέστερο σκεύος[1]. Ὅμως γίνεται ἀνδρεία μὲ τὴ σύνεση καὶ τὴν πιστότητά της πρὸς τὸ σύζυγό της. Τέτοιες γυναῖκες ὅμως σύμφωνα μὲ τὸν συγγραφέα τῶν Παροιμιῶν εἶναι σπάνιες καὶ πολύτιμες. Ὁ σύζυγος τῆς ἀνδρείας γυναίκας τῆς ἔχει πλήρη ἐμπιστοσύνη, ἀφοῦ εἶναι οἰκονόμος καὶ βοηθᾶ τὸ σύζυγό της στὴν ἐξοικονόμηση τῶν ἀγαθῶν, ἔτσι ὥστε στὸ σπίτι τους νὰ τὰ ἔχουν ὅλα ἄφθονα.

 (συνεχίζεται)