Χριστόδουλου Βασιλειάδη
(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)
Όταν
ο Θεός έδωσε τις δέκα πληγές στους Αιγυπίους, ο Φαραώ αναγκάστηκε και άφησε
τους Εβραίους να φύγουν από την Αίγυπτο. Όμως μπροστά στους Εβραίους υπήρχε ένα
τείχος αδιαπέραστο: Η Ερυθρά θάλασσα. Ο Μωυσής ζητά την βοήθεια του Θεού. Ο
Κύριος τότε παραγγέλλει στον Μωυσή: «Έπαρον τη ράβδω σου και έκτεινον την χείρα
σου επί την θάλασσαν και ρήξον αυτήν»[i].
Έτσι ο Μωυσής υψώνει τη ράβδο του κατακόρυφα και εκτείνει το χέρι του
οριζόντια, διαγράφοντας το σημείο του Σταυρού. Τότε η Ερυθρά θάλασσα
διαχωρίζεται με θαυμαστό τρόπο και έτσι οι Εβραίοι μπορούν και περνούν διά
μέσου της, πορευόμενοι προς την γη της Επαγγελίας.
Μετά
από τρεις ημέρες πορεία ο ισραηλιτικός λαός βρίσκεται στην έρημο Σουρ. Όμως δεν
έχουν νερό να πιουν και αρχίζουν να γογγύζουν κατά του Μωυσή. Τότε ο Μωυσής προσεύχεται
στον Θεό και ο Κύριος του δείχνει ένα ξύλο, το οποίο έβαλε στο νερό και αμέσως
εγλυκάνθη το νερό: «Και έδειξεν αυτώ Κύριος Ξύλον, και ενέβαλεν αυτό εις το
ύδωρ, και εγλυκάνθη το ύδωρ»[ii].
Το ξύλο εκείνο δεν είχε φυσικές ιδιότητες αλλά ήταν δύναμη υπερφυσική. Το ξύλο
εκείνο, που γλύκανε τα νερά της Μερράς είναι προτύπωση του σταυρού. Η υμνολογία
της Εκκλησίας μας τονίζει αυτή την προτύπωση: «Ετύπου την χάριν σου, Σταυρέ,
γυκαίνων Μωσής τα ύδατα τα πικρότατα ξύλω. Και γαρ πικρίας παθών ερρύσθημεν τη
ση δυνάμει. διό ημάς γλύκανον ασπαζομένους σε νυν εκ κατανύξει ψυχής»[iii].
Όπως το ξύλο εκείνο γλύκανε τα πικρά νερά της Μερράς, έτσι και ο ξύλο του
σταυρού γλύκανε την πικρή γεύση του απαγορευμένου ξύλου της γνώσεως, από το
οποίο έφαγε ο Αδάμ και θανατώθηκε[iv].
Παρόμοιο θαύμα επιτελεί ο Κύριος διά μέσου του Μωυσή, όταν ο ισραηλιτικός λαός
βρίσκεται στην έρημο Ραφιδείν. Οι εβραίοι γογγύζουν πάλιν στον Μωυσή ότι δεν
έχουν νερό. Τότε ο Θεός παραγγέλλει στον Μωυσή: «Και πατάξεις την πέτραν και
εξελεύσεται εξ αυτής ύδωρ, και πίεται ο λαός»[v].Έτσι
το χτύπημα του βράχου με την ράβδο του Μωυσή μεταβάλλει το βράχο σε πηγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου