Εἶναι ὁ “παπισμὸς” ἐκκλησία; Ζ΄.

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ὅπως δὲ ὁμολογεῖται ἀπὸ μεγάλους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας, ὁ Παπισμὸς δέχεται μὲν τὶς (ἀρχαῖες) οἰκουμενικὲς συνόδους, ἀλλὰ ἔχει χάσει τὶς ἁγιογραφικὲς καὶ πατερικές των προϋποθέσεις, δηλαδὴ πνευματικότητα, θεραπευτικὸ χαρακτήρα τῶν δογμάτων κ.ἄ.

Τὰ παπικὰ δόγματα δὲν εὑρίσκουν ἔρεισμα στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν συνέχειά της, τὴν ἁγιοπατερικὴ θεολογία, διότι εἶναι καρποὶ τοῦ σχολαστικισμοῦ.

Καὶ τὸ σπουδαιότερο. Ἐρωτοῦν κάποιοι: Ἔχει καταδικασθεῖ ὁ Ῥωμαιοκαθολικισμὸς ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ὡς αἵρεση;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι καταφατική!

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».