Μποροῦμε νὰ ἀμνηστεύουμε τὶς αἱρέσεις ἐν ὀνόματι τῆς «Ἀγάπης»; ΣΤ΄.

Μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος
Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

Ἰδού τινα παραδείγματα:

α) Οἱ δικασταὶ θὰ ἀπήλλασσον τοὺς πάντας, ἀθώους καὶ ἐνόχους. Ἡ φυλακὴ δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ ὡς ἐκδήλωσις ἀγάπης, ἀλλὰ μόνον ἂν ἡ ἀγάπη ἔχῃ «ὅρους καὶ ὅρια». Ὅταν ἀγαπῶ «ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων», πὼς θὰ φυλακίσω τὸν ἀποστέργοντα τὴν φυλακὴν καὶ δυσφοροῦντα ἐν αὐτῇ;

β) Οἱ διδάσκαλοι θὰ προεβίβαζον καὶ τοὺς ἀμελεστάτους τῶν μαθητῶν. Ποίου εἴδους ἀγάπην «ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων» ἔχω, ὅταν καταδικάζω εἰς ἀπώλειαν ὁλοκλήρου ἔτους τόσους καὶ τόσους νέους; 

*

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».