Εσπερινός, Προοιμιακός -Ψαλμός 103

(Σκίτσο Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Μετά από το «Ευλογητός ο Θεός», που με μεγαλοπρέπεια απαγγέλλει ο Ιερεύς, ο προεστός ή ο ιεροψάλτης απαγγέλλει με ευκρίνεια, αργά και σταθερά, το γεμάτο μεγαλοπρέπεια 103ον ψαλμό, ο όποιος στην λειτουργική γλώσσα, είναι γνωστός με το όνομα «προοιμιακός», γιατί αποτελεί το προοίμιο του εσπερινού.

Στον ψαλμό αυτόν εκφράζεται όλο το μεγαλείο του Δημιουργού, που με την παντοδυναμία Του και την πανσοφία Του δημιούργησε τον κόσμο. Είναι ένα θαυμάσιο ποίημα, μέσα στο όποιο ο ποιητής, με λίγους στίχους μας δείχνει τα θαυμαστά της δημιουργίας έργα του Δημιουργού και καλεί το τελειότερο των δημιουργημάτων Του, τον άνθρωπο, να ψάλλει τα μεγαλεία του Δημιουργού.

Αποτελείται από 35 στίχους και μπορούμε να τους διακρίνουμε ως έξης:

Στο πρώτο μέρος, στίχος 1-4 γίνεται λόγος για τα έργα δημιουργίας της πρώτης και δεύτερης ημέρας, κάνοντας αρχή από την δημιουργία του φωτός και του ουρανίου στερεώματος.

Στο δεύτερο μέρος στίχος 5-18, εξυμνείται το έργο της δημιουργίας της τρίτης ημέρας κάνοντας λόγο για τον χωρισμό των υδάτων από της ξηράς, οι πηγές των οποίων διαποτίζουν την κατάξερη γη και παράγουν την τροφή στα κτήνη και στον άνθρωπο.

Στο τρίτο μέρος, στίχος 19-23 γίνεται λόγος για την δημιουργία της τετάρτης ημέρας, την δημιουργία του ήλιου και της σελήνης.

Στο τέταρτο μέρος, στίχο. 24-30, επανέρχεται πάλι στη θάλασσα και ομιλεί για τα έργα της δημιουργίας της πέμπτης και της έκτης ημέρας, εκδηλώνοντας όλον τον θαυμασμό του στα υδρόβια ζώα.

Και τέλος ερχόμαστε στο πέμπτο μέρος, από τους στίχο. 31-35, πού αποτελούν μια μεγαλειώδη δοξολογία του ονόματος του Δημιουργού.

(συνεχίζεται)